We kindly inform you that, as long as the subject affiliation of our 300.000+ articles is in progress, you might get unsufficient or no results on your third level or second level search. In this case, please broaden your search criteria.
Uczestnicy spotkania na Śnieżce w 1978 r. wspominają, że w pewnym momencie Václav Havel wyciągnął butelkę likieru „Stará myslivecká” z wizerunkiem myśliwego na etykiecie i powiedział: „Jak nie możemy żyć w socjalizmie z ludzką twarzą, to chociaż możemy się napić czegoś z ludzką twarzą”.
More...
W zerwaniu ruchu młodzieżowego lat 60. z tradycyjną kulturą chrześcijańską można usłyszeć echo Logosu. To był czas religijnej melancholii. Joseph Ratzinger przyznawał, że „po dwóch tysiącach lat nie widać, aby ten świat stał się nową rzeczywistością”. W miejsce obumierania wszedł kontrkulturowy witalizm.
More...
În realizarea acestui studiu mi-am propus să analizez percepţia intelectualilor rromi din cadrul Facultăţii de Sociologie şi Asistenţă Socială faţă de tradiţiile rome, încercând să scot în evidenţă atât atitudinea pozitivă, cât şi cea negativă despre aspectele culturale rome.
More...
Kao i među drugim ljudima, i među franjevcima je uvijek bilo onih koji su nadareni većim sposobnostima nego ostali, koji se odlikuju upornošću i željom da sve započeto dovedu do kraja pa se njihovim pothvatima dive oni koji prepoznaju vrijednost truda, pa im pružaju ruke kako bi ih usmjerili i pomogli im ostvariti započeto. Fra Ilija je Starčević već kao mladi svećenik bio zapažen kao sposoban čovjek od kojega se može puno očekivati. Nije iznevjerio ni sebe, ni očekivanja pretpostavljenih – zato je bio poštovan u svojoj franjevačkoj zajednici, rado viđen kod tadašnjih bosanskih biskupa, osobito kod biskupa fra Augustina Miletića, čije su se biskupske godine poklopile s najboljim godinama fra Ilijina pastoralnog djelovanja. Biskup Miletić i fra Ilija Starčević su dijelili slične poglede na aktualno stanje katoličkoga puka i Crkve u Bosni, zajedno su tražili putove za unaprjeđenje života, za slobodnije življenje te su jedan drugome bili potpora. Svaki je pak od biskupa s kojima je Starčević bio u doticaju, na svoj način utjecao na njega: fra Grgo Ilijić je prepoznao njegovu darovitost, biskup Miletić se u njega pouzdavao i podupirao je njegov rad, a biskup Josip Kuković mu se našao kao prijatelj u nevolji, onda kada je pokušao umaći bolesti. Fra Ilija je Starčević svakome od njih uzvratio ljubaznošću i povjerenjem.
More...
Minoritatea romă este a doua minoritate, după cea maghiară ca proporţie numerică din totalul populaţiei. Această minoritate se confruntă cu multiple probleme, cum ar fi: sărăcia, lipsa educaţiei, probleme de sănătate, lipsa actelor de identitate, lipsa locuinţelor, şomajul şi discriminarea. Bineînţeles că sunt şi probleme care pot fi de ordin psihologic, care amplificate pot ajunge la extreme, generând astfel, la început comportamente deviante, ulterior infracţiuni.
More...
The demographic development of a given area is conditioned by numerous factors; sometimes as the consequence, at other times as the cause of socio-economic events and changes (and more often disturbances). Changes in the dynamics and structures of a population are often the result of disturbances in social and economic development, and if they are abrupt and sudden, then the adverse consequences are more evident and pernicious. In this sense, the events of war especially cause great disturbances in demographic development, for they provoke numerous direct (immediate) and indirect demographic losses which, in the future, can damage and limit the stable population development of an area considerably. It is well known that war always alters the demographic picture of a given area, in the sphere of the natural, spatial (migrational) and general movement of a population, as well as in the sphere of demographic structures, be they age-sex, socio-economic, ethnic, confessional, etc. (Wertheimer-Baletic, A., 1992). The war against Croatia, in Croatia, from 1991 to 1995, as well as several years’ occupation of a significant portion of Croatian state territory (1991-1997), aggravated enormous material destruction. But more importantly, the war also exacerbated vast human casualties - some twenty thousand people killed, thousands wounded, tens of thousands of displaced persons. These are only approximate indicators of the demographic damage inflicted against the Croatian population during Greater Serbian aggression. In this article, we shall attempt to demonstrate one of the most significant ethno-demographic aspects (frameworks) of the war against Croatia; for by familiarising ourselves with it we will be able to disclose the cause of these consequences of war and occupation, and their motives from 1991 to 1997.
More...
Croatia, Bosnia-Herzegovina and Slovenia, officially recognised by Australia in 1992, were included in the Australian Bureau of Statistics (ABS) census as separate categories for the first time in 1996. As a geographic area, ex-Yugoslavia has been recorded in Australian census collections since 1921. Prior to 1921 the geographical area was made up of Montenegro, the Austro-Hungarian Empire, the Ottoman Empire and Serbia. The 1921 census recorded 829 ‘Yugoslav born’ persons. This figure rose to 129,000 and 161,064 in 1971 and 1991 respectively. The estimate for 1996 is 180,000.
More...
Međusobne veze i suradnja, u rasponu od širenja ideja do organizacione suradnje, važna su sastavnica radničkog pokreta i u njegovim počecima i u svim fazama razvitka. Ova općenita konstatacija vrijedi, dakako, i za radnički pokret u jugoslavenskim zemljama. Međusobne veze između središta pokreta i perifernih točaka, međusobno povezivanje pojedinih središta, objašnjavaju nam u velikoj mjeri organizacioni, idejni i praktični razvitak pokreta unutar pojedine zemlje ili pokrajine. No od bitnog su značenja i one veze koje prelaze međe zemalja i pokrajina. Bez takvih veza, preko pokrajinskih, državnih, nacionalnih granica nema napretka nijednom radničkom pokretu. Pokret ne može živjeti u izolaciji, naprotiv, povezanost je preduvjet u njegovu postanku i daljnjem razvitku.
More...
U našoj istoriografiji još nije dovoljno ispitana uloga i mjesto radničke štampe u sirenju socijalističke misli i formiranju socijalističkog pogleda na svijet. Štampa kao faktor u društvu ima različite uloge, ali se uvijek pojavljuje u dvije osnovne forme: prvo, kao sredstvo za prosvjećivanje, za vršenje uticaja i usmjeravanje javnosti, i drugo, kao »ogledalo društva«, u kojem se odražavaju svakodnevni problemi naroda. Time štampa postaje produkt društva, predstavnik i instrument javnosti ili jednog njenog dijela.
More...
Istraživanje socijalnog, polnog i starosnog sastava jedne bitke, ili samo jednog dijela njenih aktera, predstavlja za istoriografiju i sociologiju tematsku novost. Nedostatak podataka glavni je, ali ne i jedini razlog zbog kojeg istorija i sociologija nisu pokazale interes za istorijsko-sociološko posmatranje takvog događaja, kao što je bitka.
More...
Према расположивим изворима, тешко je утврдити тачан број странаца који су се уселили у Босну и Херцеговину од окупације до првог свјетског рата. У почетку о томе није ни вођена преЦизна статистика, Ипак, прве податке о броју странаца у Босни и Херцеговини дала je Земаљска влада у децембру 1880. године. Тада je у окупираном подручју било 4.510 аустријских и 11.765 угарских држављана, што укупно износи 16.275 припадника обију половица Монархије. Послије тога, у пописима становништва редовно je исказиван број странаца у Босни и Херцеговини.
More...
Сасвим уважавам да je врло значајно научно утврдити и заузети одређене ставове о питању разматрања етничке структуре и етничких односа у свим периодима који ће се обрађивати у Историји народа Босне и Херцеговине. Мислим да je др Хаџијахић с правом затражио мишљење о методологији истраживања и долажење до одређених података до којих je он дошао у овом свом аутореферату
More...
Готово цјелокупно становништво у Босни и Херцеговини у турско доба било je јужнославенског етничког поријекла. To вриједи и за период од почетка XVIII стољећа до аустро-угарске окупације. Само незнатан проценат je припадао другим етничким скупинама, a то су: a) Јевреји; б) Албанци; ц) Цигани и Каравласи; д) Цинцари; е) Турци; f) Черхези и г) још неке друге етничке скупине.
More...
Crnković, Meštrović, Borges: Knjige od snova; Jack Nicholson i Pet lakih komada; Ivo Dulčić, Petrarca i vojna tajna ljubavnog pismara; Danteov paradoks: Slučaj Alberiga dei Manfredija
More...
Jednom sam već napisao članak pod naslovom Maštarije Snježane Kordić, objavio ga u Vjesniku 1996. godine i prenio u svoju knjigu Hrvatska jezikoslovna prenja, ali očito uzalud jer Snježana Kordić u svojim polemikama ne poštuje ni ono što je napisano, ni što je prije sama napisala, a kamoli da bi uvažavala razloge, pazila na cjelinu rečenoga, čini se da cjelinu i ne shvaća, ili ne može shvatiti, njoj je važno samo da dokaže svoju tezu, i na nju sve nateže kako joj kad zatreba. Uz to i ne zna sažeti na bitno, nego se gubi u pojedinostima misleći da će se i čitatelji izgubiti u njezinim sitnim labirintima. Tako postupa u svim svojim polemikama, a vodi ih mnogo, i u ovom časopisu, pa i u ocjeni moje knjige Hrvatska jezikoslovna prenja u članku Vlast nad jezikom , što ga je objavila u 5-6 broju ovogodišnje Književne republike, str. 191.-173.
More...
Godine 1992., dok je Bosnom bjesnio rat i dok je opsada Sarajeva šokantno odjekivala u programima satelitskih TV postaja, u Americi je vođena pomalo bizarna polemika između Camille Paglie i Susan Sontag. Vanity Fair, The New York Post te The Boston Globe samo su neki od medija do kojih je dospjela ova polemika, a tu ne treba zaboraviti ni nekoliko televizija, kao ni signifikantan međunarodni odjek, primjerice u Brazilu i Nizozemskoj. U novogodišnjem broju iz januara 1993. Spy je ovu polemiku uvrstio među stotinu najgorih osoba ili događaja u 1992. godini (The 100 Worst People and Events of 1992). Rezime ovog slučaja daje nam sama Camille Paglia. Riječ je o eseju Sontag, Bloody Sontag objavljenom u njezinoj zbirci eseja Vamps & Tramps (Vintage, New York, 1994.).
More...
U Sarajevo sam prvi put otišla u travnju 1993., godinu dana nakon početka srpsko-hrvatske kampanje podjele nove, neovisne multietničke bosanske države. Otišla sam iz Sarajeva nakon tog prvog boravka, avionom, kao što sam i došla, jednim od ruskih UNPROFOR-ovih teretnih aviona na redovitoj ruti između Sarajeva i Zagreba. Zastrašujući put u grad pod opsadom čekao me je u dalekoj budućnosti, na mom sedmom i osmom posjetu; tada, zimi i ljeti 1995., moj prag opasnosti već je bio viši i već sam bila veteran straha i šoka. Ništa se nije moglo usporediti s tim, prvim šokom. Sa šokom samog Sarajeva, s bijedom svakodnevice u razrušenom gradu pod stalnom topovskom i snajperskom vatrom. A nakon toga, naknadni šok ulaska u vanjski svijet.
More...
Želim ovdje govoriti o ljudima raseljenim ili odseljenim iz njihove zemlje pori¬jekla i odrastanja. Ovo iskustvo nikad nije bilo učestalije i više goruće negoli u ovim vremenima bodljikave žice i pada carstva kada je, po optimističkoj proc¬jeni iz 2002., 175 milijuna ljudi u svijetu »rođeno u inostranstvu«, a taj broj neprestano raste. To je bolno i odlučno životno iščašenje, koje možda nadma- šuju samo rat te dugotrajno gladovanje, utamničenje ili hospitalizacija.
More...
O egzilu je neobično inspirativno razmišljati, ali ga je grozno iskusiti. Neizlječiva je to i ljudskome biću nametnuta pukotina između njega i rodnog mu mjesta, između sebstva i njegova istinska doma: njegova esencijalna tuga nikada ne može biti premošćena. I dok je istinito da književnost i povijest posjeduju junačke, romantične, glamurozne, čak i trijumfirajuće epizode u životu izgnanika, one nisu ništa do nastojanja da se prevlada paralizirajuća tuga otuđenja. Postignuća ostvarena u egzilu trajno su onemogućavana gubitkom onoga nečega što je zauvijek ostavljeno u prošlosti.
More...
Svaka od četiriju glavnih riječi u naslovu ovih opaski nastanjuje prilično nemirno i ponešto turbulentno polje. Danas je, primjerice, skoro nemoguće prisjetiti se vremena kada ljudi nisu govorili o krizi u predstavljanju. Sto se, pak kriza više analizira i razmatra, njena ishodišta se čine starijima. Argument Michela Foucaulta nešto snažnije i možda privlačnije iskazuje ideju koja se može naći u djelima povjesničara književnosti kao što su Earl Wasserman, Erich Aurebach i M. H. Abrams, naime, da su erozijom klasičnog konsenzusa riječi izgubile transparentni medij kroz koji Biće sja.
More...
