We kindly inform you that, as long as the subject affiliation of our 300.000+ articles is in progress, you might get unsufficient or no results on your third level or second level search. In this case, please broaden your search criteria.
Aim. The nomination for important literary prizes is not only a source of pride for the writer, but also a special encouragement for the readers to get acquainted with the book. The author of the article, subject to this kind of persuasion, tries to get a thorough look at the novel, especially in the psychological context. Look at me, Klara is a novel about fears and obsessions as well as involvement in toxic relationships. The concepts discussed. The author of the article interprets the psychological motifs in the novel based on Antoni Kępiński’s concept of fear (1987) and John Bowlby’s theory of attachment (2000). Results and conclusions. The attitudes of the heroes of the novel can be identified in terms of their childhood experiences, which are unconscious reasons for current life problems.
More...
Oвој труд го проследува начинот на кој културалните студии си го трасираа патот и ги трансформираа студиите од областа на поезијата во Соединетите Американски Држави. Американските поети од 1980-тите години – Берет Ватен, Чарлс Бернштајн, Мајкл Дејвидсон и Рејчел Бло Ду Плезис развија материјалистички, постформалистички и контекстуалистички приод кон поезијата. Мојата дискусија се фокусира на ставот на Ватен за „конструктивистичкиот момент“ кој се однесува на „јазот меѓу конструктивистичката естетика и поголемите културални проекти“, како и на сознанието на Ду Плезис за социјалната филологија под којашто таа ја подразбира „употребата на техниката на читањето одблизу за откривање на социјалните дискурси, субјектите околу коишто се преговара и идеолошките дебати содржани во еден поетски текст.“ Завршно се посочени начините преку кои културолошките студии навлегоа во полето на британската феминистичка историја на уметноста. Освртот врз делото на Гризелда Полок и на нејзиниот термин „феминистичка интервенција во историјата на уметноста“ ја посочува уметноста како социјална практика. Историско-феминистичкиот материјализам којшто таа го заговара ја „дешифрира комплексната независност на класата и родот, како и на расата, во сите форми на историската практика“.
More...
Драмските текстови на Теки Дервиши, Брегот на жалоста, и на Гоце Смилевски, Разговор со Спиноза (циркуска претстава во пет точки), ги поврзува речиси идентично драмско дејство кое го исцртува кругот на бесконечната еднотност во телото на уроборос: големата змија која ја голта сопствената опашка. Станува збор за драмско дејство кое го исцртува кругот на нераскинливата врска меѓу утробата на мајката и плотта на нејзиниот син. Линијата на кругот ја означува бесконечноста на преобразбите на плотта, еротиката, сексот, ја потцртува нивната еднотна сушност со сепронижувачкото и сеопфатно тело на мајката, која воедно се јавува и како апотропаион (во магиска, заштитна функција) – лик поставен пред портите на драмскиот свет: на влезот и на излезот од него. На влезот/излезот на самото бидување: во процепот меѓу животот и смртта. На двете драми, во нивниот интертекстуален и интеркултурен дијалог, што се однесува до прашањето за родот и архетипот, им е заедничко нагласувањето на архетипски значајниот аспект на човечката, од мајка родената, телесност и плотност. Во драмата на Смилевски првенствено е поставена темата на сексуалноста односно изведен е дијалогот на светот на сексуалноста и филозофијата на Спиноза кој се разрешува врз почвата на архетипските слики. Во драмата на Дервиши, напротив, сексуалноста е постојано во сенката на архетипскиот лик на Мајката и нејзините многубројни митски појави. Она што е пресудно како основа за споредба на двете дела од аспектот на родот и архетипот е „семејното сценарио“ на сексуалноста што тие го загатнуваат.
More...
Како своевиден омаж за неодамна починатата германска писателка Криста Волф, во оваа статија се расветлуваат најзначајните координати кои ја одредуваат поетиката на Криста Волф, пред сè мотивираноста и импликациите за нејзиниот развој и пресврт од идеологијата на марксизмот до феминизмот, односно нејзината транзиција од „државна писателка на ГДР“ до „лојална дисидентка“ и заговорничка на демократскиот социјализам во повоената германска историја, во периодот по обединувањето на двата дела на Германија. Николовска во овој труд објаснува зошто во своето подоцнежно творештво Криста Волф се навраќа на античката граѓа за Касандра. Преку феминистичка деконструкција на митолошката матрица, Волф сака да се ослободи од митот за жената онака како што тој е толкуван од мажите, во кој жените секогаш биле жртвите, а последиците од тоа биле војни, несреќи и човечко страдање. Во машкото толкување на митот за жената, Волф всушност согледува пресликување на „потсвесниот страв на мажите од заканите на мајката“ и ја нуди женската перспектива во која се вткаени отпорот и утопистичката идеја за еднаквост и слобода.
More...
Erich Fromm points to a tendency whereby the numerous freedoms gained by the citizens of modern democracies have been accompanied by widespread feelings of loneliness and disconnection. The loosening of traditional social structures leads some individuals to seek out restrictions, for example in order to counteract the feelings of being alone. This essay uses Fromm’s thesis as a lens through which to examine two of Franz Kafka’s novels in which the protagonists exemplify the “fear of freedom” proposed by Fromm. Society in these novels is perceived as a prison cell in which one must comply with social regulations, but also a fortress to which one can retreat from the chaos of the outside world, albeit at the cost of one’s psychological health.
More...
Kafka’s presentation of Gregor Samsa in Metamorphosis is explicable using Ingarden’s ontology of the literary work of art. The common heritage of Kafka’s and Ingarden’s theoretical commitments (Franz Brentano) might explain the conceptual parallel. More importantly, an Ingardenian analysis of Gregor Samsa demonstrates that (1) Kafka is at least implicitly aware of some of the central tenets of later phenomenology and uses them to literary advantage; and (2) Ingarden’s ontology of the literary work of art works particularly well in the case of Kafka’s novel, which provides an example of some of the analysis’ more obscure aspects (in particular, Ingarden’s concept of spots of indeterminacy).
More...
In my paper, I discuss the Deleuzian reading of Franz Kafka. I argue that Deleuze perceives Kafka’s works through the prism of his own criticism of metaphor and that in this case one cannot dismiss the use of metaphorical language as Deleuze and Guattari attempt to do in Kafka. Toward A Minor Literature. Analyzing the narration of Kafkian animal stories, I claim that metaphors do appear in Kafka’s works but they are broken, dysfunctional metaphors: more a metaphormosis than a metaphor itself.
More...
I argue that Kafka’s writings express the idea that our sense of freedom is deceptive. It is deceptive because we cannot discern any proper purpose or destination that would allow us to make truly meaningful choices. Kafka’s thought here relates to the existentialist view of Kierkegaard, but it radicalizes that view by depriving it of its teleological dimension.
More...
This paper explores the representation of female monstrosity which are relied upon by two female Japanese writers to illustrate modern Japanese women’s process of reclaiming power. Hitomi Kanehara in Snakes and Earrings and Yōko Ogawa in Hotel Iris depict women involved in BDSM relationships which shape how their characters are seen, how they view themselves, and how they develop their consciousness of the world. Although the female protagonists of each novel are presented in a submissive role to their male counterparts, they nonetheless embrace their passivity in order to reclaim their own unique sense of empowerment. BDSM is represented as warping the body in both novels. Through this warping, the women are able to negotiate spaces for themselves where they can derive their own pleasure from the supposed passive positions. Snakes and Earrings overlays BDSM with practices of body modifications in order to portray the changing attitudes toward female subjectivity in modern Japan. In Hotel Iris, traditional values involving familial authority clash with the sexual awakening of it’s female protagonist as she navigates the socio-cultural stigma attached with acting outside what is considered normal. Through the analyses of both novels this paper highlights the changing conception of female sexuality and sexual practices in modern Japan. These changing conceptions speak to the evolution of female subjectivity and the gendered wrrestling of power through sexual activity.
More...
The countless interpretations of The Master and Margarita emphasize the most disturbing thought for the readers. This is an amazingly simple and moving truth: from the clutches of the Soviet Empire which destroys the Master only Satan can release him. The Master’s saviour is the spirit of evil. In this article I would like to show Bulgakov’s rich and ambiguous topography of evil, then to expand view of the topography of good.
More...
This article aims to read Forrest Gander’s Pulitzer-winning 2018 volume, Be With, in the context of Judith Butler’s notion of vulnerability and the Buddhist concept of interbeing, introduced by Thích Nhất Hạnh. Gander’s search for a poetics of listening reaches a new intensity in Be With, a poetic lament for a deceased beloved. In this groundbreaking work, grief becomes a means of knowing the world where knowledge is understood “not as recitation but as/ the unhinging somatic event” (Gander 2018, 28). The new way of engaging with the world triggers a subjective reconfiguration that leads to the articulation of a deeply empathic poetics of vulnerability which becomes the basis for telling new stories of human, interspecies, and mineral entanglements.
More...
This paper investigates the emotional import of literary devices deployed in fiction. Reflecting on the often-favored approach in the analytic tradition that locates fictional characters, events, and narratives as sources of readers’ emotions, I attempt to broaden the scope of analysis by accounting for how literary devices trigger non-cognitive emotions. I argue that giving more expansive consideration to literary devices by which authors present content facilitates a better understanding of how fiction engages emotion. In doing so, I also explore the somatic dimension of reading fiction.
More...
W artykule wyodrębniony zostaje opis autotematyczny jako technika metapoetyckiej refleksji, z jednej strony odniesiona do strukturalistycznej teorii opisu, z drugiej – do praktyki poetyckiej kobiet, w której metarefleksja jest ważnym, ale niedostatecznie omówionym zjawiskiem. Stosowane przez poetki zabiegi autotematyczne nakierowane są często nie tyle na problematyzowanie poetyckiego medium, mającego wywołać Barthes’owski „efekt rzeczywistości”, ile na samopoznanie podmiotu i konstruowanie indywidualnych projektów epistemologicznych. Przykładowo przywołana zostaje poezja Wisławy Szymborskiej, Julii Hartwig, Bogumiły Latawiec i Haliny Poświatowskiej, a osobną interpretację zyskuje wiersz Joanny Pollakówny.
More...
Artykuł dotyczy teoretycznych i praktycznych propozycji krytyki genetycznej oraz jej skomplikowanej relacji z edytorstwem naukowym. Autor omawia korzyści wynikające z zastosowań tej metody czytania rękopisów, związane z nią trudności oraz możliwości wykorzystania jej efektów w edytorstwie cyfrowym. Przedstawia także przykłady istniejących cyfrowych edycji genetycznych, dodając praktyczne uwagi dotyczące aspektów technicznych – w tym języka do kodowania rękopisów i cyfrowej rekonstrukcji procesu tekstotwórczego – związanych z taką prezentacją tekstu w środowisku elektronicznym.
More...
Artykuł jest próbą odpowiedzi na pytanie o to, jakie korzyści może zyskać poetyka, wchodząc w metodologiczną kooperację z krytyką genetyczną. Odpowiedź opiera się na definicji, sformułowanej przez Dorotę Korwin-Piotrowską, stwierdzającą, że „pojęcia z zakresu poetyki są zapisem poznawczego wysiłku, by zbadać i opisać pracę ludzkiego umysłu”. W szkicu postawiona zostaje teza, wedle której szczególna (choć rzecz jasna ograniczona) możliwość poznawania „pracy ludzkiego umysłu” pojawia się wówczas, gdy poetyka – współpracując z krytyką genetyczną - zajmuje się nie tylko gotową postacią tekstu, lecz także tekstem in statu nascendi (zapisem procesu tekstotwórczego, jakim jest brulion). Twierdzenie to zostaje następnie zilustrowane za pomocą poglądowej analizy, łączącej opis poetologiczny z genetycznym, a poświęconej pracy nad rymem, wykonywanej przez Czesława Miłosza w trakcie pisania dwu wierszy: Rozmów na Wielkanoc 1620 roku i Na ścięcie damy dworu. W zakończeniu szkicu pojawiają się dalsze uwagi teoretyczne, między innymi odwołujące się do pojęcia extended mind oraz współczesnych, podmiotowych i czynnościowych koncepcji kultury.
More...
Artykuł skupia się na mikroanalizie jednej z rękopiśmiennych „notek bólowych” Aleksandra Wata (datowanej na 8 grudnia, zachowanej w archiwum pisarza w Beinecke Library). Rozważam zarówno kwestię jej genologicznego przyporządkowania, które – ze względu na fragmentaryczność, wyrywkowość, dziennikowość zapisu (a jednocześnie umieszczenie jej poza ustabilizowaną formą dziennika) – nie zmierza do włączenia jej w żadną większą całość. „Nieprzynależność” notki i innych analogicznych zapisów zdaje się kształtować ich swoistą poetykę. Posiłkując się rozpoznaniami poststrukturalnej genologii i teorią zbiorów rozmytych, proponuję uznać notkę za swoisty gatunek dryfujący, który istnieje w wielu kontekstach genologicznych jednocześnie, tworząc także własną, „pojedynczą” formę. Zainspirowana rozważaniami o cielesności Jean-Luca Nancy’ego oraz krytyką somatyczną Adama Dziadka, chciałabym określić ją mianem „engramu ciała”. Na przykładzie wyizolowanej „notki bólowej” zastanawiam się zatem nad możliwością użycia tej kategorii w kontekście zarówno rekonstruowania genetyki tekstu, jak i dokonywania przykładowej rytmoanalizy prozy.
More...
Podstawą przeprowadzonej refleksji jest świadomość istnienia wyraźnych korespondencji, powinowactw i paraleli pomiędzy literaturą a filmem. Dokonane ustalenia teoretyczne z wprowadzoną egzemplifikacją umożliwiają precyzyjną identyfikację tzw. punktów stycznych pomiędzy sztuką słowa a sztuką ekranu oraz rozpoznanie charakteru owych interakcji. Związki między filmem a literaturą mają dwutorowy, czyli paralelny charakter, a ich wzajemne relacje są różnorodne i wielopłaszczyznowe. Filmowość literatury może być rozpatrywana jako nawiązania pośrednie (wspólnota i homologia struktur) i bezpośrednie (filmowość właściwa) do filmu. Podczas analizy strukturalnej poszczególnych dzieł literackich należy uwzględnić również perspektywę socjokulturową, zawężoną do określonej formacji społeczno-kulturowej, w tym przypadku ograniczonej cezurami roku 1918 i 1939. Inspiracje literatury sztuką filmową można rozpatrywać na płaszczyźnie fabularnej, narracyjnej i genologicznej.
More...
Szkic opowiada historię wczesnych związków pomiędzy awangardowym filmem niemym a poezją, przyglądając się w szczególności wypowiedziom programowym powiązanym z filmem francuskich impresjonistów. Poezja czy poetyckość była w manifestach i szkicach Ricciotta Canuda, Germaine Dulac czy Louisa Delluca często traktowana jako metaforycznie rozumiana przestrzeń odniesień wynikających z przekonania, że film jako nowa, „siódma” sztuka stanowi doskonałą syntezę właściwości pozostałych. Z poezją, awangardową poetyckością powiązał swoje koncepcje filmu bezpośrednio Jean Epstein, którego pisma miały w Polsce lat dwudziestych sporą i chłonną publiczność. Wiele z elementów jego teorii, powiązanych z ruchem filmowym i „fotogenicznością”, przeniknęło, czego próbuję tu dowieść, także do tekstów programowych polskiej awangardy poetyckiej.
More...
Artykuł prezentuje rolę filmu w poezji pokolenia ’68 – głównie Stanisława Barańczaka, ale także Juliana Kornhausera, Ewy Lipskiej i Adama Zagajewskiego. Nowofalowi twórcy sięgali w wierszach po postacie aktorów (m.in. Humphrey Bogart, Gary Cooper, duet Laurel i Hardy, Charlie Chaplin, Ali McGraw), bohaterów, tytuły, sceny, gatunki filmowe oraz związane z kinem czy, rzadziej, produkcjami telewizyjnymi przeżycia i wnioski. Pozwalało to werbalizować, wręcz „tłumaczyć” na zmysłowe kategorie kwestie dotyczące wyborów etycznych, kondycji człowieka zagubionego w zderzeniu ze światem i nieraz z góry skazanego w tym starciu na porażkę, przemijania oraz prób ominięcia jego bezlitosnych praw.
More...