Komunikacyjne i integracyjne znaczenie symboli kulturowych – na przykładzie muzyki

Author(s): Mirosław Sobecki / Language(s): Polish Issue: 1/2010

Der Ausgangspunkt in diesem Artikel ist die Behauptung, dass der Mensch ein animal symbolicum sei. Die kulturellen Symbole ermöglichen es dem Menschen zu kommunizieren, bilden aber auch ein wesentliches Element in der Gestaltung der Gruppenzugehörigkeit. Unter kulturellen Symbolen spielen auch diese eine wesentliche Rolle, die mit der Musik verbunden sind. Schon immer waren musikalischen Stücke in einem integrativen Aspekt von besonders großer Bedeutung. Der integrative Wert war sowohl mit einer semiotischen Sphäre, die inhaltliche Assoziationen wachrufen konnte, als auch mit einer emotionellen Sphäre und ihren vielseitigen Auswirkungen, verbunden. In dem zweiten Teil dieses Beitrages wird versucht, empirisch zu erforschen, was für eine kommunikative und integrative Bedeutung die ausgewählten musikalischen Fragmente, die aus einem reichen Spektrum der Stilistiken und Gattungen ausgewählt wurden, haben. Für den Versuch wurden Studenten der Pädagogik und Soziologie aus dem Nordosten Polens ausgewählt.

Die Bedeutung der musikalischen Bildung in Europa vor dem Hintergrund unserer nationalen Geschichte - Beispiel Deutschland

Author(s): Karl Heinrich Ehrenforth / Language(s): German Issue: 1/2010

Autor artykułu za przedmiot swoich rozważań obiera zagadnienie znaczenia edukacji muzycznej w budowaniu jedności Europy, opierając się na związku kształcenia muzycznego z historią narodową. Edukacja muzyczna kształtuje świadomość, leżąc u podstaw wszelkich procesów integracyjnych w wymiarze indywidualnym, społecznym i politycznym. Procesy te, rozwijające się w imię przyjętej hierarchii wartości, mają wpływ na to, jak wykorzystywana jest muzyka. Autor przywołał z jednej strony obraz orkiestry w obozie koncentracyjnym Auschwitz (złożonej z więźniów i grającej marszową muzykę) „wzbudzającą” zapał do pracy, a z drugiej o sile patriotycznej płynącej z uprawiania muzyki chóralnej w Estonii. Ważny jest rodzaj muzyki, miejsce jej wykonania i cel, jakiemu służy. Na te aspekty należy zwracać uwagę w edukacji muzycznej, działalności świadomej roli i znaczenia muzyki. Ehrenforth uważa, że w kształceniu muzycznym należy wyeksponować historie narodowe europejskich krajów, zaś w dialogu tych etosów, również w powiązaniu z muzyką dostrzega szansę „zdobycia Europy od wewnątrz”, aby ludzie traktowali ją jako własną ojczyznę. Dalej wskazuje na wybitne dzieła muzyczne, które mogą przyczynić się do podniesienia świadomości internarodowej, ale ostrzega, że młodzi ludzie mogą być podatni na manipulację symboliczną, tym bardziej niebezpieczną, gdyż oddziaływającą na podświadomość, przez co możemy stracić kontrolę nad odbiorem tej sztuki. Autor przypomina, jak ważnym elementem w procesie pojednania polsko-niemieckiego było prawykonanie w Münster Pasji według św. Łukasza (1966) Krzysztofa Pendereckiego, dzieła zamówionego dla uczczenia 700 rocznicy katedry w Münster. W metaforyczno-muzycznym opisie autor przedstawia dzieje pieśni Deutschlandlied odzwierciedlające los Niemiec w ostatnich dwóch stuleciach. Ta napisana przez H. Hoffmanna von Fallersleben (profesora germanistyki z Wrocławia) pieśń jednoczyła duchowo Niemców w rozczłonkowanej Rzeszy. Opublikowana (1841) z melodią Haydna stała się w 1922 roku hymnem narodowym republiki weimarskiej. Strofy Deutschland, Deutschland über alles w czasach hitlerowskich zyskały miano symbolu nazizmu. W roku 1952, po usunięciu owej strofy, pieśń ogłoszono hymnem ówczesnych Niemiec Zachodnich, rozpoczynającym się od słów: „Jedność, prawo i wolność”.

Der Liederatlas europäischer Sprachen der Klingenden Brücke

Author(s): Friedhelm Brusniak / Language(s): German Issue: 1/2010

Autor niniejszego artykułu przedstawia projekt wielojęzycznego, pięciotomowego zbioru pieśni europejskich. Po raz pierwszy zaprezentowany on został Humanistycznym Centrum Historii i Kultury Środkowo-Wschodniej, działającym przy Uniwersytecie w Lipsku, a następnie podczas 30. konferencji ArGeSüd. Zbiór ten ma na celu ukazanie kulturalnej tożamości Europy przejawiającej się m.in. w tradycji śpiewu i powszechnej edukacji muzycznej. Nawiązując do prac etnomuzykologicznych Waltera Wiory, zbieracza pieśni ludowych narodów europejskich, autor analizuje ważny z muzyczno-pedagogicznej perspektywy dylemat: „Czym jest europejska pieśń ludowa: samą różnorodnością, pieśniami pojedynczych narodów czy przede wszystkim historycznym związkiem narodów?” Problem ten Brusniak próbuje rozwiązać poprzez pryzmat świadomości czterech obszarów poznawczych i wynikających stąd działań. Stanowią one: a) uwypuklenie psychologiczno-emocjonalnej sfery narodu i ochrona przed manipulacją ideologiczną, b) poznanie historycznej tożsamości Europy w poszczególnych drogach rozwoju każdego narodu, c) wspólne obchodzenie ponadnarodowych świąt w krajach europejskich, d) propagowanie wspólnej tożsamości poprzez naukę hymnów narodowych. Drogą poznania tych tożsamościowych obszarów Europy podąża opisane następnie przez autora koło pieśni z Essen, które powołał Josef Gregor pod nazwą „Klingende Brücke”. Organizacja ta zaczęła działać w wymiarze ogólnpeuropejskim, trwale wpisując się w prowadzenie dialogu międzykulturowego z wykorzystaniem symbolicznego medium muzyki.

Musikpädagogik: Verschlungene Wege durch die Zeit. Traditionen - Tendenzen – Gefahren. Kritische Anmerkungen zu wegweisenden Konzepten des Musikunterrichts im 20. Jahrhundert

Author(s): Josef Sulz / Language(s): German Issue: 1/2010

Autor rozprawy rozpoczyna od omówienia związków muzyki ze społeczeństwem po to, aby pokazując multifunkcjonalność muzyki, przedstawić jej funkcjonowanie w XX wieku w społeczeństwach podporządkowanych narodowemu socjalizmowi, faszyzmowi i marksizmowi. Sulz podkreśla, iż pedagogika muzyczna podlegała zawsze naciskom „sił kształcenia”, które usiłowały do niej przenieść obszar ideologii, światopoglądów. Wartość muzyczna wówczas przestaje być „sama w sobie”, stając się środkiem instrumentalizacji wychowawczej. Sulz uważa, że muzyka powinna wyzwolić się z tych ograniczeń, gdyż ma ona zupełnie „inny program” – poprzez swoją emocjonalną siłę oddziałuje na grupy społeczne i jednostki ludzkie. Muzyka nauczana w szkołach wyrosła z tradycji nauczania w nich śpiewu. W Austrii podstawowa nauka szkolna była obowiązkowa od 1774 roku, a nauka śpiewu stanowiła jeden z elementów edukacji. Z czasem opracowane zostały metody pedagogiki muzycznej obowiązujące faktycznie w Europie Środkowej. Wschodnia Europa wzmocniła kanon pedagogiki europejskiej tradycją śpiewu. Zarys rozmaitych koncepcji pedagogiki muzycznej w Europie Sulz rozpoczyna od podstawy normatywnej, której opozycję przedstawia jako tendencję konsensualną. Normy są ważne, jedne należy uznawać za prawa uniwersalne, inne negocjować, co wynika z rozwoju demokracji również w omawianej dziedzinie. W rozprawie uwypuklono ważne postacie niemieckiej pedagogiki muzycznej i ich poglądy. Pierwszym z nich był Leo Kerstenberg (1882-1962), który stworzył podwaliny usystematyzownia tej dziedziny zarówno w kontekście przedmiotu szkolnego „muzyka”, jak i rozwoju dyscypliny naukowej. Reforma Leo Kastenberga objęła swym zasięgiem całe szkolnictwo niemieckie, poczynając od przedszkola, a kończąc na wyższych uczelniach. Przyświecała jej idea tworzenia muzycznych grup społecznych, budowanych współpracą triady: artysty – naukowca – pedagoga. Omówione są też rozważania innego niemieckiego filozofa, który wyznaczał ścieżki powojennej edukacji muzycznej – Theodora W. Adorno. Ten wybitny filozof postulował, aby młodzież uczona była tak, aby umiała odkrywać wartości muzyki wysokiej i nie obcowała tylko z muzyką nieartystyczną („kunstlose Spielmusik”). W pewnej części autor niniejszego opracowania poddaje krytyce koncepcję Adorno oparcia przedmiotu muzyka głównie na słuchaniu „nowej muzyki”, zaś niemal całkowitego wyeliminowania pieśni i ich śpiewania. Adorno wychodził bowiem z założenia, że śpiew może być niebezpiecznym narzędziem instrumentalizacji wychowania ideologicznego, co było w okresie nazistowskim wykorzystywane do „urabiania” postaw młodzieży, charakteryzującej się ślepym posłuszeństwem wobec zbrodniczej dyktatury. Adorno w czasach powojennych szukał możliwości zaangażowania młodzieży w refleksję sztuki, która mogłaby dokonać swoistego katharsis, oczyścić Niemcy ze stanu depresji po holocauście i ludobójstwie. Współczesne koncepcje muzyczno-pedagogiczne starają się odrzucić ten „adornowski akt pokuty”, a zwrócić się w stronę rozmaitych dydaktyk, które ulegają wpływom nowoczesnych mediów. Twórcami naukowej pedagogiki muzycznej w Niemczech są: Michael Alt (1905) i Sigrid Abel-Struth. W ostatnich dziesięcioleciach na wyższych uczelniach muzycznych powstały katedry pedagogiki czuwające nad programową i merytoryczną stroną edukacji muzycznej. Wszechobecny świat kultury masowej lansuje rodzaj śpiewu niemający wiele wspólnego z kulturą wysoką. Coraz silniejszy staje się nurt edukacyjny oparty na nauczaniu „przez muzykę” lub „ku muzyce” i kierujący się wyczuleniem na hierarchię wartości. Rozprawę zamyka podsumowanie znamiennie zatytułowane „Czy muzyka szkolna jest w kryzysie?”. Tytuł ten został przyjęty za tytułem wystąpienia Wilfrieda Gruhna w czasopiśmie „Musik und Unterricht”. Gruhn postuluje zmianę myślenia muzycznego, tak aby z jednej strony obejmowałoby ono zjawiska zaliczane do świata muzyki doby obecnej, a z drugiej nie zatracało się jedynie w takich tematach jak np. „Muzyka i przemoc” oraz „Muzyka i pieniądze”.

Kulturelle Diversität als Voraussetzung. Anmerkungen zu einem altneuen, transnationalen musikpädagogischen Konzept

Author(s): Aaron Eckstaedt / Language(s): German Issue: 1/2010

W odniesieniu do tematu „Znaczenie kształcenia muzycznego na tle zróżnicowanej historii naszych narodów w Europie” do rangi zagadnienia naukowego urasta problem: Jak funkcjonują transkulturowe konstrukcje tożsamościowe oraz jak w czasach globalizacji tworzy się kulturowa tożsamość? Jako przykład posłużyć tu może muzyczna socjalizacja we (wschodnio-)żydowskiej kulturze, której istotnym wyznacznikiem tożsamościowym jest muzyka, jaka od dawien dawna tworzona jest z uwzględnieniem historycznej zmienności w przestrzeni pomiędzy kulturami: synkretycznie i transkulturowo. Żydowska, czterojęzyczna pieśń Dem sejdns nign opisuje np. historię różnorodnych migracji poprzez kilka generacji i ujmuje tematycznie konieczność międzypokoleniowego przekazywania muzycznego dziedzictwa. Wreszcie poprzez tę pieśń doświadcza się dramatycznej przemiany od tradycyjnej liturgii po polkę i swing, przez co utwór ten nie traci niczego ze swoich pierwotnych właściwości. Na przykład powstanie muzyki klezmerskiej antycypuje zglobalizowane formy kulturowe i żydowskie wyznaczniki identyfikacyjne. Ze współdziałania tradycji, zinstytucjonalizowanego wychowania, włączenia nastolatka w codzienną praktykę muzyczną, muzyczno-immanentnego wsparcia indywidualnej muzycznej zdolności do wyrażania i specyficznej tradycyjnej pedagogiki żydowskiej wynikają liczne uwarunkowania tej przestrzeni, które umożliwiają kształtowanie się osobistych znaczeń muzycznych i transkulturowych konstrukcji tożsamościowych.

O rozumieniu muzyki innego kręgu kulturowego – możliwości i ograniczenia horyzontów własnego poznania

Author(s): Jarosław Chaciński / Language(s): Polish Issue: 1/2010

Im vorliegenden Beitrag geht es um eine Analyse des Verstehensprozesses von anderen Musikkulturen im Lichte der zu diesem Thema zugänglichen Fachliteratur. Das Hauptproblem, das in dem Kontext formuliert wurde, ist folgende Frage: In welchem Ausmaß ist eine europäisch geprägte Enkulturation und musikalische Bildung, die auf Methoden des Musikhörens und den damit verbundenen Bewertungen beruht, durch das Verstehen der Phänomene anderen musikalischer Kulturen erschwert worden? Zur Klärung dieses Problems wird sowohl die Theorie von W. Gruhn über die Ebenen von musikalischen Verstehens herangezogen, als auch die Meinungen anderer Autoren (Z. Lissa, P.W. Schatt, G. Kleinen, M.P. Baumann, K.H. Ehrenforth) über die Schwierigkeiten, die während des Erwerbs von Kompetenzen des Musiklernens aus einem anderen Kulturkreis auftreten können. Man hat auch die sogenannte Bimusikalität beschrieben, also den Mechanismus, dass bei einem Europäer ein Potenzial besteht, europäische und außereuropäische Musik unabhängig wahrnehmen und verstehen zu können. Danach folgt eine Charakteristik der Musik, die man als Sprache interkultureller Kommunikation interpretiert. Es wird das Dilemma, dass Musik als eine universelle oder als nur für eine bestimmte Kultur spezifische Sprache betrachtet wird, hervorgehoben. Dabei wird versucht, die ethnischen und nationalen Paradigmen der musikalischen Sprache zu definieren. Im Rahmen dieses Artikels werden auch einige europäische musikalischen Konventionen aus dem XIX. und XX. Jahrhunderts analysiert, in denen Komponisten auf verschiedene Art und Weise die Kunst anderer Kulturen in ihre Werke integrierten. Es wird auf die Evolution dieses Prozesses hingewiesen, in dem eine ursprüngliche, naive und mit kulturellen Vorurteilen überfüllte Form des Zitierens von außereuropäischer Musik zum mehr bewussten und vertieften schöpferischen Prozess umgewandelt wurde. Letzteres ist zu den wichtigen kompositorischen Inspirationen gewachsen. Diese Analyse wird um eine Charak- teristik von einigen musikalischen Beispielen ergänzt (Debussy, Puccini, Mahler, Mesiaen, Cage und Stockhausen). Zum Schluss wird die Bedeutung außereuropäischer Kulturen in zeitgenössischer Musik hervorgehoben, die die europäische kulturelle Erbschaft bereichert und neue Richtungen zum Erlernen und Verstehen von anderen Musikkulturen auf dem Wege des Dialoges inspiriert.

Poezja w twórczości Konrada Pałubickiego

Author(s): Marlena Pietrzykowska / Language(s): Polish Issue: 1/2010

Konrad Pałubicki gehört zu den Hauptvertreter der polnischen Musikkultur im Gebiet von Pommern und Kujawien. In seinen Kompositionen spielt das Vokal- und Instrumentalschaffen eine bedeutsame Rolle. Die Inspiration für diese Werke war nicht nur die polnische Dichtung, sondern auch das Schaffen von Horacy, G. Apollinaire und J. Supervielle. Die Autorin erfasst analytisch in ihrem Artikel das Liederschaffen von Konrad Pałubicki in den einzelnen Perioden seiner Tätigkeit. Sie untersucht auch die Feststellung der Unabhängigkeit zwischen den Ereignissen aus dem Leben des Komponisten und der Wahl der entsprechenden Dichtung für seine Werke. Diese Kompositionen bilden eine tiefe Autoreflexion. Zudem wird das gesamte Vokal- und Instrumentalschaffen von Pałubicki mit dem Testamentszyklus Die letzten Sterne fliehen zur Dichtung der gegenwärtigen polnischen Dichter abgeschlossen.

PATRIOTYCZNA DZIAŁALNOŚĆ WYBRANYCH PROPAGATORÓW KULTURY KASZUBSKIEJ

Author(s): Marlena Winnicka / Language(s): Polish Issue: 3/2014

Cashuby is where Cashubians live and reside. This definition was formulated by the expertof the history of Pomerania – Gerard Labuda Ph.D. Cashuby is a geographic and culturalregion located in the north of Poland. It is situated in the Pomorskie province overlapping with the Kujawsko-Pomorskie province. The main towns of Cashuby are: Bytow,Kartuzy, Kościerzyna, Puck, Wejherowo, and Żukowo. The interests of the researchers inthis region dates back to the early 19th century. One of the first researchers of the Cashuby folklore was Krzysztof Celestyn Mrongowiusz (1764-1855) – an evangelical clergyman, preacher of St. Anna’s church in Gdansk, a teacher, philosopher, linguist, and translator. The Cashuby regionalism, as a wide cultural and social current, was developed at the beginning of the 20th century. The Cashuby folklore was the subject of the research focus of musicians, musicologists, but also historians, ethnographers, linguists, teachers, and clerics. This article presents the figures of several researchers of the Cashuby folklore and the propagators of Polish identity whom the composer and conductor Jan Michał Wieczorek from Toruń met during his journeys dedicated to collect the information about the folklore in Cashuby in the 1930s. These were Leon Heyke, Jan Karnowski, Aleksander Majkowski, and Jan Patock – all of whom born in Cashuby and declared Cashubians. They loved this region of the country, and throughout their lives promoted Cashubian culture, folklore, songs customs, and endeavored to prove the attachment of Cashuby to Poland. By presenting the particular individuals, the author describes their work, folklore activities,the preservation of Cashubian language, and the literary achievements. In one of his publications, Jan Karnowski wrote: “Poland has major and unquestioned rights to Cashuby and the attempt to challenge these rights and breaking the political bond would mean a ruin for Cashuby”. This quote reflects the target of activities of Leon Heyke, Jan Karnowski,Aleksander Majkowski, and Jan Patock.

SZKIC DO OBRAZU WYOBRAŹNI TWÓRCZEJ

Author(s): KAZIMIERZ JAŁOWCZYK / Language(s): Polish Issue: 3/2014

Imagination is one of the most important characteristics of human mind. The languageof imagination is created by ideas and mental images. The activity of imagination is ex-pressed by various notions such as fantasy, intuition, invention, narration, inspiration,stimulus, and dream. Imagination functions and develops autonomously in relation to theoutside world. It is not subordinate to strict discipline and altered states of consciousness. Itcreates its own rules, goes beyond time and forges a creative identity of the human being.

Sprawozdanie z konferencji naukowej Edukacja dzieci i młodzieży w środowiskach zróżnicowanych kulturowo, Czeski Cieszyn i Ustroń, 14-16 października 2013 roku

Author(s): Anna Józefowicz / Language(s): Polish Issue: 3/2014

Recenzja książki Profesjonalizm w edukacji muzycznej. Propozycje dla zmieniającej się szkoły, red. Renata Gozdecka i Agnieszka Weiner, Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, Lublin 2013, 214 s.

Author(s): Lucyna Kreft / Language(s): Polish Issue: 3/2014

Józef Kloch. Kościół w Polsce wobec Web 2.0. Wydawnictwo Jedność, Kielce 2013, ss. 334.

Author(s): Paweł Mąkosa / Language(s): Polish Issue: 1/2015

The book “Church in Poland towards Web 2.0” is devoted to the modern technologiesin activities of the Catholic Church in Poland. The main value of thebook is empirical research conducted on a very large group of respondents. Veryimportant are also insightful analysis of the results and a very accurate postulatesformulated for the Church in Poland.

Jarosław Woźniak. Rozwój mediów w przekazie wiary w archidiecezji lubelskiej po roku 1989. Wydawnictwo Gaudium, Lublin 2015 ss. 250.

Author(s): Mirosław Chmielewski / Language(s): Polish Issue: 1/2015

In his monograph entitled Development of the media at the service of faithtransmittance in the Archdiocese of Lublin after 1989, Rev. dr Jarosław Woźniakaims to answer the main research question of how the Archdiocese of Lublin hasresponded to the contemporary challenges of media communication. The methodologyhe uses relies on the pastoral paradigm, with its three cornerstone principles:to observe – to assess – to act. The way in which the author of the monographapproaches the exploration of his research material leads him to assume a tri‑partitestructure of his text.Apart from these three core components, the monograph also includes an introduction,conclusions, four annexes and a list of references. Chapter one offersa synthetic outline of the teaching of the Catholic church on mass media. Chapter2 relies on archive materials and the sources created by the author of the monograph.Both these sources are used in order to depict the evolution of the activitiesundertaken by the Archdiocese of Lublin in the domain of media communication.Chapter 3 lists recommendations and tasks for the future development of theArchdiocesan media in the evangelizing activities of the Church. The monographalso includes a vast archival documentation, which is divided into four annexes.A definite advantage of the monograph is that it presents an outline of the historicalevolution of the Archdiocesan media and that it develops valuable practicalrecommendations, which are worth elaborating an extrapolating on the area ofpastoral practices in the domain of media.

Sympozjum Środowiskowe − 50 lat Światowych Dni Środków Społecznego Przekazu. Idea i podstawowe myśli Ośrodek Kultury i Formacji Chrześcijańskiej w Jarosławiu, 16-17 października 2015 roku

Author(s): Małgorzata Godzisz / Language(s): Polish Issue: 2/2015

The Environmental Symposium took place at Centre of Culture and ChristianFormation in Jaroslaw from 16th to 17th October 2015 under the title: „50 years ofthe World Day of Social Communications. Idea and basic thoughts”. The authorsof the papers have passed since the genesis of the assumptions purposes to therelationship behavior in the Pope’s message. They noticed historical tutorial andalso pastoral dimension of these documents.

Ние винаги оцеляваме (поне засега)

Author(s): Milko Palangurski / Language(s): Bulgarian Issue: 20/2014

An interview between Dr. Anatoli Kanev and the historician - Prof. Milko Palangurski.

Да уловиш неуловимото

Author(s): Elka Bakalova / Language(s): Bulgarian Issue: 2/2016

A Stumbling Block of Reconciliation

Author(s): Yaroslav Hrytsak / Language(s): English Issue: 04 (09)/2013

Polish-Ukrainian reconciliation is a remaining key to Europe’s Eastern relations which, with the passing of the generation of its architects, is slowly slipping away. It is also slipping away from the heritage of the changes that took place between 1989-1991. If this movement continues, we could again face the threat of suicidal nationalisms.

Bachtin raz jeszcze

Author(s): Zofia Mitosek / Language(s): Polish Issue: 5/2015

Danuta Ulicka, Słowa i ludzie [Words and People], Warsaw 2014

Próbowanie poematu prozą, czyli dylematy i roszczenia badacza genologii

Author(s): Agata Stankowska / Language(s): Polish Issue: 5/2015

Review: Agnieszka Kluba, Poemat prozą w Polsce [The Prose Poem in Poland], Warszawa–Toruń 2014

Krytyczna teoria rasy (Critical Race Theory) i obecność koncepcji rasy w kontekście przeszłych i bieżących amerykańskich dyskusji edukacyjnych

Author(s): Jarema Drozdowicz / Language(s): Polish Issue: 1/2012

The concept of race seems to be, despite the e orts of various political movements of 1960’s still present in the public life and education in the Unites States. Contemporary educational debates in America in most cases tackle this problem through the lenses of a speci c research approach which takes the concept of race as granted, when examining social relations in the American society. This approach, generally called Critical Race Theory (CRT) had been established in the late 1980’s, but its theoretical, methodological and political roots go back to the decade of the Vietnam War and the assassination of Martin Luther King or even further. This paper makes an attempt to deliver a closer look at the CRT and to highlight its most important assumptions and forms of political actions undertaken within the common frame of the racial concept. The Boasian tradition in the American way of conceptualization of race is an important factor in this debate. The past and present educational debates in the USA prove the fact that the idea of race is undergoing nowadays an intensive shift from its biological basis towards economic and social di erences making the new con icts even more visible in the American political landscape today.