4.50 €
Preview
We kindly inform you that, as long as the subject affiliation of our 300.000+ articles is in progress, you might get unsufficient or no results on your third level or second level search. In this case, please broaden your search criteria.
Autor artykułu za przedmiot swoich rozważań obiera zagadnienie znaczenia edukacji muzycznej w budowaniu jedności Europy, opierając się na związku kształcenia muzycznego z historią narodową. Edukacja muzyczna kształtuje świadomość, leżąc u podstaw wszelkich procesów integracyjnych w wymiarze indywidualnym, społecznym i politycznym. Procesy te, rozwijające się w imię przyjętej hierarchii wartości, mają wpływ na to, jak wykorzystywana jest muzyka. Autor przywołał z jednej strony obraz orkiestry w obozie koncentracyjnym Auschwitz (złożonej z więźniów i grającej marszową muzykę) „wzbudzającą” zapał do pracy, a z drugiej o sile patriotycznej płynącej z uprawiania muzyki chóralnej w Estonii. Ważny jest rodzaj muzyki, miejsce jej wykonania i cel, jakiemu służy. Na te aspekty należy zwracać uwagę w edukacji muzycznej, działalności świadomej roli i znaczenia muzyki. Ehrenforth uważa, że w kształceniu muzycznym należy wyeksponować historie narodowe europejskich krajów, zaś w dialogu tych etosów, również w powiązaniu z muzyką dostrzega szansę „zdobycia Europy od wewnątrz”, aby ludzie traktowali ją jako własną ojczyznę. Dalej wskazuje na wybitne dzieła muzyczne, które mogą przyczynić się do podniesienia świadomości internarodowej, ale ostrzega, że młodzi ludzie mogą być podatni na manipulację symboliczną, tym bardziej niebezpieczną, gdyż oddziaływającą na podświadomość, przez co możemy stracić kontrolę nad odbiorem tej sztuki. Autor przypomina, jak ważnym elementem w procesie pojednania polsko-niemieckiego było prawykonanie w Münster Pasji według św. Łukasza (1966) Krzysztofa Pendereckiego, dzieła zamówionego dla uczczenia 700 rocznicy katedry w Münster. W metaforyczno-muzycznym opisie autor przedstawia dzieje pieśni Deutschlandlied odzwierciedlające los Niemiec w ostatnich dwóch stuleciach. Ta napisana przez H. Hoffmanna von Fallersleben (profesora germanistyki z Wrocławia) pieśń jednoczyła duchowo Niemców w rozczłonkowanej Rzeszy. Opublikowana (1841) z melodią Haydna stała się w 1922 roku hymnem narodowym republiki weimarskiej. Strofy Deutschland, Deutschland über alles w czasach hitlerowskich zyskały miano symbolu nazizmu. W roku 1952, po usunięciu owej strofy, pieśń ogłoszono hymnem ówczesnych Niemiec Zachodnich, rozpoczynającym się od słów: „Jedność, prawo i wolność”.
More...
Autor niniejszego artykułu przedstawia projekt wielojęzycznego, pięciotomowego zbioru pieśni europejskich. Po raz pierwszy zaprezentowany on został Humanistycznym Centrum Historii i Kultury Środkowo-Wschodniej, działającym przy Uniwersytecie w Lipsku, a następnie podczas 30. konferencji ArGeSüd. Zbiór ten ma na celu ukazanie kulturalnej tożamości Europy przejawiającej się m.in. w tradycji śpiewu i powszechnej edukacji muzycznej. Nawiązując do prac etnomuzykologicznych Waltera Wiory, zbieracza pieśni ludowych narodów europejskich, autor analizuje ważny z muzyczno-pedagogicznej perspektywy dylemat: „Czym jest europejska pieśń ludowa: samą różnorodnością, pieśniami pojedynczych narodów czy przede wszystkim historycznym związkiem narodów?” Problem ten Brusniak próbuje rozwiązać poprzez pryzmat świadomości czterech obszarów poznawczych i wynikających stąd działań. Stanowią one: a) uwypuklenie psychologiczno-emocjonalnej sfery narodu i ochrona przed manipulacją ideologiczną, b) poznanie historycznej tożsamości Europy w poszczególnych drogach rozwoju każdego narodu, c) wspólne obchodzenie ponadnarodowych świąt w krajach europejskich, d) propagowanie wspólnej tożsamości poprzez naukę hymnów narodowych. Drogą poznania tych tożsamościowych obszarów Europy podąża opisane następnie przez autora koło pieśni z Essen, które powołał Josef Gregor pod nazwą „Klingende Brücke”. Organizacja ta zaczęła działać w wymiarze ogólnpeuropejskim, trwale wpisując się w prowadzenie dialogu międzykulturowego z wykorzystaniem symbolicznego medium muzyki.
More...
Autor rozprawy rozpoczyna od omówienia związków muzyki ze społeczeństwem po to, aby pokazując multifunkcjonalność muzyki, przedstawić jej funkcjonowanie w XX wieku w społeczeństwach podporządkowanych narodowemu socjalizmowi, faszyzmowi i marksizmowi. Sulz podkreśla, iż pedagogika muzyczna podlegała zawsze naciskom „sił kształcenia”, które usiłowały do niej przenieść obszar ideologii, światopoglądów. Wartość muzyczna wówczas przestaje być „sama w sobie”, stając się środkiem instrumentalizacji wychowawczej. Sulz uważa, że muzyka powinna wyzwolić się z tych ograniczeń, gdyż ma ona zupełnie „inny program” – poprzez swoją emocjonalną siłę oddziałuje na grupy społeczne i jednostki ludzkie. Muzyka nauczana w szkołach wyrosła z tradycji nauczania w nich śpiewu. W Austrii podstawowa nauka szkolna była obowiązkowa od 1774 roku, a nauka śpiewu stanowiła jeden z elementów edukacji. Z czasem opracowane zostały metody pedagogiki muzycznej obowiązujące faktycznie w Europie Środkowej. Wschodnia Europa wzmocniła kanon pedagogiki europejskiej tradycją śpiewu. Zarys rozmaitych koncepcji pedagogiki muzycznej w Europie Sulz rozpoczyna od podstawy normatywnej, której opozycję przedstawia jako tendencję konsensualną. Normy są ważne, jedne należy uznawać za prawa uniwersalne, inne negocjować, co wynika z rozwoju demokracji również w omawianej dziedzinie. W rozprawie uwypuklono ważne postacie niemieckiej pedagogiki muzycznej i ich poglądy. Pierwszym z nich był Leo Kerstenberg (1882-1962), który stworzył podwaliny usystematyzownia tej dziedziny zarówno w kontekście przedmiotu szkolnego „muzyka”, jak i rozwoju dyscypliny naukowej. Reforma Leo Kastenberga objęła swym zasięgiem całe szkolnictwo niemieckie, poczynając od przedszkola, a kończąc na wyższych uczelniach. Przyświecała jej idea tworzenia muzycznych grup społecznych, budowanych współpracą triady: artysty – naukowca – pedagoga. Omówione są też rozważania innego niemieckiego filozofa, który wyznaczał ścieżki powojennej edukacji muzycznej – Theodora W. Adorno. Ten wybitny filozof postulował, aby młodzież uczona była tak, aby umiała odkrywać wartości muzyki wysokiej i nie obcowała tylko z muzyką nieartystyczną („kunstlose Spielmusik”). W pewnej części autor niniejszego opracowania poddaje krytyce koncepcję Adorno oparcia przedmiotu muzyka głównie na słuchaniu „nowej muzyki”, zaś niemal całkowitego wyeliminowania pieśni i ich śpiewania. Adorno wychodził bowiem z założenia, że śpiew może być niebezpiecznym narzędziem instrumentalizacji wychowania ideologicznego, co było w okresie nazistowskim wykorzystywane do „urabiania” postaw młodzieży, charakteryzującej się ślepym posłuszeństwem wobec zbrodniczej dyktatury. Adorno w czasach powojennych szukał możliwości zaangażowania młodzieży w refleksję sztuki, która mogłaby dokonać swoistego katharsis, oczyścić Niemcy ze stanu depresji po holocauście i ludobójstwie. Współczesne koncepcje muzyczno-pedagogiczne starają się odrzucić ten „adornowski akt pokuty”, a zwrócić się w stronę rozmaitych dydaktyk, które ulegają wpływom nowoczesnych mediów. Twórcami naukowej pedagogiki muzycznej w Niemczech są: Michael Alt (1905) i Sigrid Abel-Struth. W ostatnich dziesięcioleciach na wyższych uczelniach muzycznych powstały katedry pedagogiki czuwające nad programową i merytoryczną stroną edukacji muzycznej. Wszechobecny świat kultury masowej lansuje rodzaj śpiewu niemający wiele wspólnego z kulturą wysoką. Coraz silniejszy staje się nurt edukacyjny oparty na nauczaniu „przez muzykę” lub „ku muzyce” i kierujący się wyczuleniem na hierarchię wartości. Rozprawę zamyka podsumowanie znamiennie zatytułowane „Czy muzyka szkolna jest w kryzysie?”. Tytuł ten został przyjęty za tytułem wystąpienia Wilfrieda Gruhna w czasopiśmie „Musik und Unterricht”. Gruhn postuluje zmianę myślenia muzycznego, tak aby z jednej strony obejmowałoby ono zjawiska zaliczane do świata muzyki doby obecnej, a z drugiej nie zatracało się jedynie w takich tematach jak np. „Muzyka i przemoc” oraz „Muzyka i pieniądze”.
More...
W odniesieniu do tematu „Znaczenie kształcenia muzycznego na tle zróżnicowanej historii naszych narodów w Europie” do rangi zagadnienia naukowego urasta problem: Jak funkcjonują transkulturowe konstrukcje tożsamościowe oraz jak w czasach globalizacji tworzy się kulturowa tożsamość? Jako przykład posłużyć tu może muzyczna socjalizacja we (wschodnio-)żydowskiej kulturze, której istotnym wyznacznikiem tożsamościowym jest muzyka, jaka od dawien dawna tworzona jest z uwzględnieniem historycznej zmienności w przestrzeni pomiędzy kulturami: synkretycznie i transkulturowo. Żydowska, czterojęzyczna pieśń Dem sejdns nign opisuje np. historię różnorodnych migracji poprzez kilka generacji i ujmuje tematycznie konieczność międzypokoleniowego przekazywania muzycznego dziedzictwa. Wreszcie poprzez tę pieśń doświadcza się dramatycznej przemiany od tradycyjnej liturgii po polkę i swing, przez co utwór ten nie traci niczego ze swoich pierwotnych właściwości. Na przykład powstanie muzyki klezmerskiej antycypuje zglobalizowane formy kulturowe i żydowskie wyznaczniki identyfikacyjne. Ze współdziałania tradycji, zinstytucjonalizowanego wychowania, włączenia nastolatka w codzienną praktykę muzyczną, muzyczno-immanentnego wsparcia indywidualnej muzycznej zdolności do wyrażania i specyficznej tradycyjnej pedagogiki żydowskiej wynikają liczne uwarunkowania tej przestrzeni, które umożliwiają kształtowanie się osobistych znaczeń muzycznych i transkulturowych konstrukcji tożsamościowych.
More...
Im vorliegenden Beitrag geht es um eine Analyse des Verstehensprozesses von anderen Musikkulturen im Lichte der zu diesem Thema zugänglichen Fachliteratur. Das Hauptproblem, das in dem Kontext formuliert wurde, ist folgende Frage: In welchem Ausmaß ist eine europäisch geprägte Enkulturation und musikalische Bildung, die auf Methoden des Musikhörens und den damit verbundenen Bewertungen beruht, durch das Verstehen der Phänomene anderen musikalischer Kulturen erschwert worden? Zur Klärung dieses Problems wird sowohl die Theorie von W. Gruhn über die Ebenen von musikalischen Verstehens herangezogen, als auch die Meinungen anderer Autoren (Z. Lissa, P.W. Schatt, G. Kleinen, M.P. Baumann, K.H. Ehrenforth) über die Schwierigkeiten, die während des Erwerbs von Kompetenzen des Musiklernens aus einem anderen Kulturkreis auftreten können. Man hat auch die sogenannte Bimusikalität beschrieben, also den Mechanismus, dass bei einem Europäer ein Potenzial besteht, europäische und außereuropäische Musik unabhängig wahrnehmen und verstehen zu können. Danach folgt eine Charakteristik der Musik, die man als Sprache interkultureller Kommunikation interpretiert. Es wird das Dilemma, dass Musik als eine universelle oder als nur für eine bestimmte Kultur spezifische Sprache betrachtet wird, hervorgehoben. Dabei wird versucht, die ethnischen und nationalen Paradigmen der musikalischen Sprache zu definieren. Im Rahmen dieses Artikels werden auch einige europäische musikalischen Konventionen aus dem XIX. und XX. Jahrhunderts analysiert, in denen Komponisten auf verschiedene Art und Weise die Kunst anderer Kulturen in ihre Werke integrierten. Es wird auf die Evolution dieses Prozesses hingewiesen, in dem eine ursprüngliche, naive und mit kulturellen Vorurteilen überfüllte Form des Zitierens von außereuropäischer Musik zum mehr bewussten und vertieften schöpferischen Prozess umgewandelt wurde. Letzteres ist zu den wichtigen kompositorischen Inspirationen gewachsen. Diese Analyse wird um eine Charak- teristik von einigen musikalischen Beispielen ergänzt (Debussy, Puccini, Mahler, Mesiaen, Cage und Stockhausen). Zum Schluss wird die Bedeutung außereuropäischer Kulturen in zeitgenössischer Musik hervorgehoben, die die europäische kulturelle Erbschaft bereichert und neue Richtungen zum Erlernen und Verstehen von anderen Musikkulturen auf dem Wege des Dialoges inspiriert.
More...
The concept of diversity entails the development of strategies that capitalize on the diverse cultural potential of the members of a heterogeneous group and explores that potential in a constructive way. In principle, this might be a good idea but it runs the risk of binding cultural potentials within so-called multicultural (learners) groups (of pupils) to their origins/descents, thus strengthening positive racism. In contrast, the new concept of identity operates in terms of a plural or fragmented self, or a patchwork biography, in which the individual is no longer bound by the predetermined factors of one’s identity, such as gender, place of residence, profession of parents or origin/descent. Rather, one has to solve the task of constructing one’s identity over and over again throughout one’s whole life, balancing and integrating different senses of cultural belonging. This article presents both concepts referring to multicultural learners/learning groups. It also discusses whether the theoretical base of diversity and identity rule themselves out in the end or whether there are common assumptions, which reflects the precepts of intercultural music education
More...
This article analyzes hiphop as a multicultural manifestation of the youth culture. Theyouth culture is understood as the content offered for the young generation by the popularculture. It is perceived as the result of complex processes that start with local youth groups,cultural innovations and various rituals. The author describes the beginning of hiphop culture in the urban ethnic dimension and goes on to analyze its core manifestations such as rap, graffiti, and break dance. The author traces ways in which rap, graffiti and break dance were created, interpreted, and assimilated according to the needs of multicultural exemplification of youth’s local identities. This article also indicates the possibility of using elements of hiphop youth culture in the prevention projects realized in multicultural environments.
More...
The article begins by explaining the origins of Gypsies with an emphasis on the linguisticand anthropological theories tracing Indian decadency of Gypsies. Drawing from historicaldocuments as well as poetry and other sources, the authors presents the associationof Gypsies with music. The aritcle offers an explanation why Gypsies were often engagedin music making for money and linked with medieval travelling troupes performing entertainment shows. The article also highlights the origins of stereotypes associated with Gypsies. The author pays special attention to the forming of the image of a Hungarian Gypsy claiming that the widely spread vision of a Gypsy musician is stereotypically associated with Gypsy musicians from Habsburg Monarchy, playing in so-called Zigeunerkapellen. In addition, the musical traditions of Spanish Gypsies are presented, since the author believes that the Gypsy-musician stereotype is closely linked with the fate of Gypsies in Europe.
More...
During the lifetime of Bach such disciplines as harmony and thoroughbass were realized directly at the keyboard by the student, providing a solid foundation for later and more elaborate improvisatory skills – skills which were mandatory for all clavier players of that period. Unfortunately, the great majority of today’s Baroque counterpoint classes rely on the more academic process of committing notes to paper, thereby subjugating aural and performance skills. In this article, I propose amending music theory curricula with topics in baroque improvisation. To that end I will employ one of the most accessible variation forms from common practice music: the passacaglia.
More...
In Bloch’s works, the world of different meanings, ideas, and nonmusical contexts is ofparamount importance. The composer often uses words as a medium intimately entwinedwith music. The reason for such an artistic declaration is the array of different events in Bloch’s life: his interest in the organ influenced by his father, his adventures with illustrative music, and the relationship with his wife – the excellent Polish singer – Halina Łukołomska. All these elements are the reason why Bloch’s works are inspired by poeticaltext, images, associations, and aesthetic sensations. Multicultural aspects in Bloch’s works stem from his contacts with German artists and patrons. These collaborations resulted in many outstanding works written for German artists. Some of his works were inspired by Bloch’s friendship with German painter Ingeborg zu Schleswig-Holstein (Denn Dein Licht Kommt/ Albowiem nadejdzie światłość Twoja; Du sollst nicht töten/ Nie zabijaj!; Empor/ Wzwyż).Three of Bloch’s works: Wordsworth Songs, Die Verscheuchte, Anenaiki were primarily inspired by formal and verbal construction and not as much by foreign cultures.
More...
The author argues that music should not be mediated as a scientifically reduced objectto amateurs and students, but as a message for the listener. Music is not a kind of strange“thing”, but a “virtually-you”, and looks for a dialogue with everybody who listens to it. Music claims: “I mean you! I’m talking about you! I want to talk to you”! Not only is music sound and structure, but a life lived as a reflection of sounds. It is the shape in which the dialogue with music finds its sustenance. The author examines one of the time-honored musical forms – the rondo – to demonstrate his view. From a historical perspective, the rondo is a round-song, which plays an important role in our daily lives. With its typical contrast between what is already known (chorus) and new elements (couplet), the rondo reflects our different experiences of time: time as a line (time of day) and time as a circle (circle of celebration). This article offers an insight into the theme of live of the author: hermeneutics as the science of understanding, here is the music.
More...
The stylistic panorama of the 20th century music is notable for an aesthetic variety ofworks by different composers and compositional schools. This fact is corroborated by theambiguity and plurality of musical cultures, made manifest by certain artistic trends andtendencies transpiring during the late 19th and early 20th centuries. As the century progressed, certain artistic tendencies underwent a transformation and evolved into other stylistic novelties. The works for the accordion by Ukrainian composers display folk-like influences and project an array of aesthetic approaches to the idea of musical personification. This is most clearly expressed in the way the composer: (1) borrows the material from folklore; (2) appeals to lyrical, psychological, expressive and figurative characteristics of work of art with the expression of the process-emotional nature of person’s “inner world”; (3) experiments with associative references such as, intonation, intonemas, and grief; (4) employs programmatic narrative; (5) uses epigraph and musical quotes; and (6) makes clear references to the genres and techniques of baroque and, occasionally, early classical music.
More...
This article examines the Brazilian musical genre known as Choro. Having discussedthe history of Brazil, the genre is subsequently discussed within a broader context of Brazilian popular music. Many important aspects of Brazilian music related to Choro are considered: (1) the influence of African culture and European music; (2) the role of classical composers like Heitor Villa-Lobos; and, (3) the influence of sacred music, opera and other popular musical types. There is also a detailed explanation of the connection between Choro and jazz, with special attention given to the structure of the music and the role of improvisation.
More...
In the Olena Rebrova’s article “Artistic Identification as the Factor of Music and Choreography Teacher’s Training in Multicultural Education Condition”, two concepts: “artistic identity” and “artistic identification” are clarified. This paper then defines pedagogical functions of artistic identification and helps establish the artistic competence for music/ choreography teachers. In addition, this article discovers and evaluates experimental results of music/choreography students based on the surrounding multicultural environment as well as their artistic identity.
More...
Cashuby is where Cashubians live and reside. This definition was formulated by the expertof the history of Pomerania – Gerard Labuda Ph.D. Cashuby is a geographic and culturalregion located in the north of Poland. It is situated in the Pomorskie province overlapping with the Kujawsko-Pomorskie province. The main towns of Cashuby are: Bytow,Kartuzy, Kościerzyna, Puck, Wejherowo, and Żukowo. The interests of the researchers inthis region dates back to the early 19th century. One of the first researchers of the Cashuby folklore was Krzysztof Celestyn Mrongowiusz (1764-1855) – an evangelical clergyman, preacher of St. Anna’s church in Gdansk, a teacher, philosopher, linguist, and translator. The Cashuby regionalism, as a wide cultural and social current, was developed at the beginning of the 20th century. The Cashuby folklore was the subject of the research focus of musicians, musicologists, but also historians, ethnographers, linguists, teachers, and clerics. This article presents the figures of several researchers of the Cashuby folklore and the propagators of Polish identity whom the composer and conductor Jan Michał Wieczorek from Toruń met during his journeys dedicated to collect the information about the folklore in Cashuby in the 1930s. These were Leon Heyke, Jan Karnowski, Aleksander Majkowski, and Jan Patock – all of whom born in Cashuby and declared Cashubians. They loved this region of the country, and throughout their lives promoted Cashubian culture, folklore, songs customs, and endeavored to prove the attachment of Cashuby to Poland. By presenting the particular individuals, the author describes their work, folklore activities,the preservation of Cashubian language, and the literary achievements. In one of his publications, Jan Karnowski wrote: “Poland has major and unquestioned rights to Cashuby and the attempt to challenge these rights and breaking the political bond would mean a ruin for Cashuby”. This quote reflects the target of activities of Leon Heyke, Jan Karnowski,Aleksander Majkowski, and Jan Patock.
More...
Imagination is one of the most important characteristics of human mind. The languageof imagination is created by ideas and mental images. The activity of imagination is ex-pressed by various notions such as fantasy, intuition, invention, narration, inspiration,stimulus, and dream. Imagination functions and develops autonomously in relation to theoutside world. It is not subordinate to strict discipline and altered states of consciousness. Itcreates its own rules, goes beyond time and forges a creative identity of the human being.
More...
Depending on the cultural context, age characteristics or specific portrayals of age are presented differently in television advertisements. Advertising agencies often attempt to convey certain cultural images, family values and principles or even illustrate humorous age stereotypes, which can be identified for example in the two analyzed commercials from Bluna and Teekanne, in order to attract the interest and attention of the audience. Since childhood, each person has certain image ideas that have a great influence on them from literature, society, the media, but especially from television. These influence our perception of the natural process of aging, either positively or negatively. However, such age stereotypes are also culture-dependent, because in Asian cultures the portrayal of old age is perceived differently, in the sense of wisdom, spiritual experience, long longevity, and from a state of healthy well-being. In contrast, in European cultures, perceptions of old age differ significantly, with a greater association with severe physical conditions or mental illnesses.
More...
A few weeks ago—I cannot specify the exact date—I was summoned, along with several others, to the Romanian military command in Cluj. There, a Romanian officer stated that we were being accused of Bolshevism, anarchism, and of acting against the annexation of Transylvania to Romania. As a result, we were required to report to the Romanian military command every other day and sign our names in a register as proof that we remained in the city. When we asked who had made such baseless accusations against us, the officer replied that it was not his concern.
More...
In 2012, a letter written by Szent-Iványi Sándor to Mikó Imre, dated July 11, 1975, was published on pages 276-282 of the 3rd issue of Keresztény Magvető. The editor, historian and theology professor Kovács Sándor, noted in a footnote that no biography has yet been written about Szent-Iványi Sándor's life. He believes that the letter, discovered in the Securitate archives, adds valuable insights to our understanding of this renowned church leader and politician, complementing both church and cultural history. We agree with Professor Kovács Sándor's observation. In our contribution, we hope to offer additional insight into the late renowned Unitarian pastor by publishing five letters written by Szent-Iványi Sándor to Páskándi Géza and two (reply) letters from Páskándi Géza to Szent-Iványi Sándor.
More...