We kindly inform you that, as long as the subject affiliation of our 300.000+ articles is in progress, you might get unsufficient or no results on your third level or second level search. In this case, please broaden your search criteria.
Székely József: Hivatás a hivatal árnyékában. Az igehirdetés helye az erdélyi magyar református lelkipásztori hivatáskép alakulásában. Igehirdetői önképünk és öntudatunk változása az 1990–2014 közötti időszakban. Exit Kiadó, Kolozsvár 2019, ISBN 978-973-7803-91-7, 262 old. (Málnási Ferenc)
More...
Klerički stalež u Crkvi, kojemu pripadaju đakoni, prezbiteri i biskupi, u koji se, prema Zakoniku kanonskog prava, ulazi primanjem svetog reda đakonata (k. 266, § 1), može se, kako stoji u istom Zakoniku, izgubiti odnosno iz njega odstraniti na dva načina: - zakonito izrečenom kaznom (k. 290, 2); - otpisom Apostolske Stolce (k. 290, 3). Što se tiče kazne otpuštanja ili odstranjivanja iz kleričkog staleža, ona se može ili treba izreći zbog zlodjela izričito u Zakoniku navedenih. Ta zlodjela su: - otpadništvo od vjere, krivovjerništvo i raskolništvo skopčano s dugotrajnom tvrdokornošću ili teškom sablazni (k. 1364, §§ 1 i 2); - obeščašćenje svetih čestica (k. 1367); - upotreba fizičke sile protiv Rimskog prvosvećenika ili njegovo ubojstvo (kk. 1370, § 1 i 1397); - navođenje prigodom ispovijedi pokornika na grijeh protiv šeste Božje zapovijedi (k. 1387); - pokušaj sklapanja ženidbe, pa i samo svjetovne, ako se ni nakon opomene ne urazumi i nastavi davati sablazan (k. 1394, § 1); priležništvo i ustrajavanje u drugom izvanjskom grijehu protiv šeste Božje zapovijedi uz sablazan (k. 1395, § 1); - djela protiv šeste Božje zapovijedi počinjena silom ili prijetnjom, ili javno, ili s osobom mlađom od 16 godina (k. 1395, § 2); dob od 16 godina, predviđena Zakonikom, pomaknuta je naknadno na 18 godina
More...Komentarz teologiczny
4 grudnia 2020 r. Papieska Rada dla Popierania Jedności Chrześcijan opublikowała liczący ok. 50 stron dokument pt. Biskup i jedność chrześcijan. Vademecum ekumeniczne. Ma on być przewodnikiem „w ekumenicznej drodze” biskupa wraz z jego diecezją. Vademecum bazuje na istniejących już dokumentach Kościoła katolickiego na temat ekumenizmu, ale wybiera z nich treści najbardziej praktyczne, uwzględniając najnowsze osiągnięcia ruchu ekumenicznego. Opisuje, jaka powinna być ekumeniczna postawa wiernych Kościoła katolickiego, których w tym zakresie powinna cechować prawda, miłość, pokora, cierpliwość i wytrwałość. Vademecum ukazuje, że biskup powinien być człowiekiem jedności, dialogu i kultury spotkania. Jego posługa jedności jest głęboko związana z synodalnością, gdyż zarówno synodalność, jak i ekumenizm są procesami wspólnej drogi. Dokument opisuje służące ekumenizmowi struktury Kościoła i sposoby działania: ekumenizm duchowy, dialog miłości, dialog prawdy i dialog życia, który zawiera w sobie ekumenizm duszpasterski, ekumenizm praktyczny i ekumenizm kulturowy. Vademecum przypomina dotychczasowe zasady communicatio in sacris, nic w nich nie zmieniając, choć przyjmuje perspektywę biskupa, i dlatego współuczestnictwo w życiu sakramentalnym pojmuje raczej jako część ekumenizmu duszpasterskiego niż aspekt ekumenizmu duchowego. Niezwykle cenną rzeczą Vademecum są jego zalecenia praktyczne, które w sposób prosty i konkretny przekładają wyłożoną wcześniej treść na język czynów. Do dokumentu dołączono niezwykle użyteczny aneks, który zawiera syntetyczny opis partnerów Kościoła katolickiego w ekumenicznym dialogu międzynarodowym. Vademecum jest tekstem na tyle praktycznym, że skorzystają z niego nie tylko biskupi; może stanowić pomoc dla wszystkich osób zaangażowanych w ekumenizm.
More...
Opieka nad chorymi jest przedmiotem licznych studiów i opracowań, a w obszarze teologii moralnej wiąże się głównie z problematyką odpowiedzialności różnych podmiotów, w tym samego chorego, za proces leczenia i podejście do osób wymagających troski. Jednym z tych podmiotów jest najbliższe otoczenie osoby chorej, które stanowi rodzina. Niniejszy artykuł przedstawia problem istoty odpowiedzialności za osobę chorą, która spoczywa na rodzinie. Na początku autor prezentuje zjawisko choroby i jej wielorakie odniesienia do życia rodziny. Następnie zostało omówione znaczenie rodziny w doświadczeniu choroby. Po wyjaśnieniu doświadczeń choroby w rodzinie został przedstawiony problem istoty odpowiedzialności rodziny za chorego członka i zobowiązania, jakie powstają w sytuacji choroby. Doświadczenie choroby posiada nie tylko charakter negatywny, uciążliwy i niekorzystny, ale niesie ze sobą także pozytywne elementy, wskazując na kondycję ludzkiego życia i stając się okazją do pogłębienia więzi rodzinnych.
More...Dilemmi e questioni aperte
L’abuso sessuale è ogni azione non verbale, verbale o fisica con cui si viola la dignità e si oltrepassano i confini di un’altra persona di qualsiasi età o sesso allo scopo di raggiungere il piacere sessuale o di compiere violenza. Parliamo di abuso spirituale quando in un contesto religioso viene violata la dignità della persona, per cui essa non gode più della sua piena autonomia. Ciò accade in modo manipolativo e senza il consenso del singolo, per cui sotto il pretesto della spiritualità nel senso più ampio della parola lo si umilia o annulla. La violenza sessuale e quella spirituale sono due diversi tipi di abuso che possono avvenire in modo indipendente l’una dall’altra, ma in entrambi i casi si tratta della questione dell’esercizio del potere e dell’autorità. L’abuso spirituale in ambiente religioso è spesso il preludio dell’abuso sessuale ed è meno studiato del primo. Sulla base di una descrizione storica dello sviluppo delle prescrizioni giuridiche nel trattamento della dinamica e della natura di entrambi i tipi di abusi, l’articolo propone alcune soluzioni, giungendo alla conclusione che gli abusi sono anche un problema strutturale della Chiesa, che offre agli autori degli abusi un ambiente favorevole a selezionare le vittime e la possibilità di nascondere quanto commesso.
More...Rezygnacja z kryterium: „zawsze się tak robiło” (EG 33)
W działalności duszpasterskiej Kościoła w Polsce wizyta duszpasterska, zwana kolędą, ma swoje określone miejsce i stanowi duże wyzwanie dla duszpasterzy. Jest co roku realizowana w podobny sposób, ponieważ w tym zakresie obowiązuje wygodne kryterium pasterskie: „zawsze się tak robiło”. Papież Franciszek w Evangelii gaudium stwierdza, że duszpasterstwo w kluczu misyjnym wymaga rezygnacji z tego wygodnego kryterium. Ta rezygnacja nie dotyczy samego wydarzenia kolędy, ale tego, co stało się pewnym utartym schematem jej przeżywania. Artykuł jest próbą podzielenia się nowym podejściem do odwiedzin duszpasterskich. Koneksja tego zagadnienia z przepowiadaniem słowa Bożego sprawia, że należy tutaj mówić o perspektywie pastoralno-homiletycznej. Aby ukazać wizytę duszpasterską w nowej perspektywie, sięgnięto do historii tego zagadnienia i ukazano współczesne wskazania Kościoła w Polsce w aspekcie prawnym, pastoralnym i liturgicznym. Zauważono, że brakuje takich opracowań, które zaproponowałyby w ramach tradycji przeprowadzenie tego wydarzenia duszpasterskiego „inaczej”. Niniejsze opracowanie, w punkcie trzecim, stanowi taką propozycję. Została ona określona jako „tematyczne przeżywanie odwiedzin duszpasterskich”, ponieważ proponuje się jeden temat, który stanowi dominantę spotkania kolędowego. Część modlitewna i konwersacyjna wizyty duszpasterskiej są realizowane przez pryzmat tego jednego tematu. Temat jest zapowiadany w homilii wprowadzającej w wizytę duszpasterską, a podsumowywany w homilii na jej zakończenie. Autor tego artykułu swoje naukowe przemyślenia weryfikuje w duszpasterskiej codzienności i dopiero wtedy, gdy się sprawdzają, dzieli się nimi. Ma nadzieję, że ta nowa perspektywa pastoralno-homiletyczna wizyty duszpasterskiej w jakimś stopniu przyczyni się do rezygnacji z kryterium: „zawsze się tak robiło”.
More...
Miłość najtrafniej ujmuje prawdę o sercu człowieka, gdyż ma swoje źródło w stwórczym akcie Boga. Właściwe rozumienie i przeżywanie miłości jest kluczowe dla relacji małżeńskiej. W niniejszym artykule zostało ukazane przeżywanie miłości przez małżonków na podstawie przeprowadzonych badań. Bardzo wysoki odsetek respondentów deklaruje przeżywanie miłości adekwatne do złożonej przysięgi małżeńskiej. Nieco niższy procent przeżywa swoją miłość jako stałą otwartość na poczęcie nowego życia, a mniej niż połowa badanych przeżywa ją jako silną więź erotyczną ze współmałżonkiem. Ponad jedna trzecia małżonków przeżywa miłość małżeńską jako ofiarność i wysiłek przy nieadekwatnej wzajemności. Wyniki wskazują na potrzebę duszpasterskiej troski o więź małżeńską.
More...
Francisco de Peñalosa (ok. 1470–1528), uważany za największego i najwybitniejszego hiszpańskiego kompozytora przed Cristóbalem de Moralesem, skomponował znaczną liczbę utworów zachowanych głównie w rękopisie Tarazona 2/3 (sporządzonym między 1521 a 1528 r.) – największym źródle iberyjskiej muzyki religijnej z przełomu XV i XVI w. Wśród kompozycji tam zawartych znajdują się cztery Lamentacje, z których trzy przypisywane są Peñalosie. Lamentacje te wydają się być najwcześniejszymi hiszpańskimi polifonicznymi opracowaniami wersetów z Księgi Jeremiasza, których autorstwo jest znane. Napisane przez kompozytora z Półwyspu Iberyjskiego opracowania zawierają co najmniej kilka cech charakterystycznych dla tradycji hiszpańskiej, odróżniających je od innych Lamentacji skomponowanych w mniej więcej tym samym czasie. Równocześnie, co wynika z analizy, poprzez specjalne traktowanie niektórych słów Peñalosa dołączył do szerokiej grupy kompozytorów zainspirowanych pięknem i głębokimi emocjami zawartymi w Jeremiaszowych Trenach. Jako kompozytor, który najprawdopodobniej studiował sztuki wyzwolone i płynnie posługiwał się łaciną, Peñalosa jawi się więc jako artysta niezwykle kreatywny oraz jako osoba świadoma tego, co znaczyło być wówczas humanistą.
More...
Europejska tradycja muzyczna przekazuje w zachowanych zbiorach pokaźną liczbę wielogłosowych opracowań Missa pro defunctis (np. benedyktyni w Kremsmünster, Einsiedeln, Lambach, cystersi w Stams, Heiligenkreuz, kapucyni w Pradze, urszulanki w Bratysławie). Również w repertuarze kapel muzycznych funkcjonujących przy kościołach w dawnej Rzeczpospolitej (XVII i XVIII w., w okresie zaborów w XIX w.) znajdowały się wielogłosowe kompozycje do tekstu mszy żałobnej. Requiem wykonywały zespoły działające przy kościołach klasztornych (cystersów, dominikanów, pijarów, jezuitów) oraz diecezjalnych. Były to utwory kompozytorów polskich oraz zagranicznych. W tę tradycję wpisuje się również działalność muzycznej kapeli jasnogórskiej w Częstochowie, której zachowany repertuar zawiera ponad 40 kompozycji rekwialnych pochodzących z drugiej połowy XVIII i XIX w. Są to dzieła muzyków działających przy zespole paulińskim (L. Maader, F. Gotschalk) oraz innych twórców polskich (np. M. Zwierzchowski, J. Engel, J. Elsner) i zagranicznych (m.in. W.A. Mozart, E. Pausch, J. Gotsche, J.M. Dreyer). Celem artykułu jest zaprezentowanie utworów requiem zachowanych w zbiorach Biblioteki Klasztoru oo. Paulinów na Jasnej Górze oraz ich recepcji w innych ośrodkach Polski oraz Europy. Zostanie przedstawione wykorzystanie tekstu liturgicznego mszy żałobnej oraz jego tłumaczenie i interpolacje zastosowane przez twórców, a także wskazanie funkcjonowania kompozycji Missa pro defunctis na Jasnej Górze.
More...Idea duchowego pijaństwa i mistyka oblubieńcza w protestanckim wnętrzu kościelnym
Wzrastające znaczenie mistyki oblubieńczej – jedna z ważniejszych tendencji w pobożności luterańskiej XVII w. – znalazło swój wyraz w konceptach emblematycznych, zarówno w księgach, jak i w przestrzeni kościelnej. Koncepty te były przekształcane w celu wyrażenia określonych idei teologicznych związanych z Pieśnią nad Pieśniami. Przedmiotem studium jest obszerny program empory południowej kościoła w Steinhagen pod Stralsundem (ok. 1670–1680), zainspirowany emblematami Philippa Georga Harsdörffera w dziele norymberskiego pastora Johanna Michaela Dilherra Göttliche Liebesflamme (1651), wykazujący jednak nieznaczną modyfikację niektórych cytatów biblijnych w celu zaakcentowania określonych treści. Teologiczne centrum programu stanowi idea duchowego pijaństwa, znana m.in. z literatury średniowiecznej. Została ona zwizualizowana przy pomocy pictura z księgi Emblemata nova Andreasa Friedricha (1617), poddanego modyfikacji w duchu wizji mistycznych. Ten wysoce indywidualny przykład wskazuje na silny wpływ nauk Johanna Arndta – jednego z czołowych przedstawicieli tzw. pobożności serdecznej (Herzfrömmigkeit).
More...Geneza, ewolucja i migracja form
Zaprojektowana przez Matthiasa Steinla kazalnica z cysterskiego kościoła opackiego w Lubiążu była dziełem przełomowym dla rozwoju nowożytnych ambon na Śląsku. Jej popularność zaowocowała szeregiem repetycji, w których skala podobieństw i różnic względem pierwowzoru pozwala wprowadzić podział replikacji zabytku na dwa zbiory. Pierwszy dotyczy dzieł parafrazujących formy ambony lubiąskiej wzniesionych na przełomie XVII/XVIII w. i zasięgiem obejmuje centralny oraz południowo-wschodni fragment Dolnego Śląska, a także południowo-zachodnią część Górnego Śląska. W jego popularyzacji znaczącą rolę odegrał mecenat arystokracji śląskiej (zarówno świeckiej, jak i duchownej), patronat zakonów, a także ośrodek artystyczny we Wrocławiu. Drugi zbiór obejmuje zabytki łączące koncepcje lubiąskie z pomysłami zawartymi w ambonie z kolegiaty w Głogowie. Budowane w 2. ćw. XVIII w., zasięgiem objęły głównie pogranicze śląsko-wielkopolskie. W tym przypadku rolę ośrodka propagującego wzorzec najprawdopodobniej spełniał Głogów.
More...
Artykuł jest poświęcony żydowskiej liturgii domowej w święto Nowego Roku (Rosz haszana). Omówiono kontekst noworocznego świętowania, poprzedzonego miesiącem rachunku sumienia, i jego związek z nadchodzącym 10 dni później Dniem Pojednania. Opisano przebieg liturgii rodzinnej w dniu Rosz haszana i objaśniono jej symbolikę. Teksty liturgiczne zaczerpnięto z księgi Sefer habrachot zawierającej tradycyjne modlitwy z nurtu ortodoksyjnego z wariantami wschodnimi (sfarad) i zachodnimi (aszkenaz). We wnioskach szczególną uwagę zwrócono na elementy wychowawcze i scalające rodzinę.
More...
This is the second part of a paper that contributes to knowledge about the relationship between Brod and the people of Brod and Archbishop Josip Stadler. Through his example it is possible to acquire a clear view of how politics dictates and forms the consciousness of citizens towards their fellow citizens, even those whom may be ranked among the most prominent. The political struggle at the national level was also reflected at the local level. Stadler was a great opponent of the Yugoslav option and the entry into a joint state with Serbia. His political option was Western, “trialistic” with a reliance on the Austro-Hungarian Monarchy; in social matters his option was Christian-social with a distinct feeling for the poorest citizens, regardless of religious affiliation. “Materinska riječ - The mother tongue” as the newspaper of the Croatian-Serbian coalition (whose leader was Dr. Vatroslav Brlić) and “Posavska Hrvatska-Posavina Croatia” as the rightwing newspaper of Frank’s side, are two papers that take a completely opposite position towards Stadler. For the Materinska riječ, Stadler is a “dangerous man” because of his opposition to their political program of “one nation with two names” and a common state with Serbia. As most of the newspapers published in Brod between the two wars represented Yugoslav ideology, Stadler was rarely mentioned and practically forgotten in them. His values for Croatian people were temporarily recognized during the Independent State of Croatia. After the advent of the communist dictatorship, primarily in the newspaper Brodski list, he was not even mentioned. With the collapse of the dictatorship, Brod and the people of Brod got to know their great fellow citizen. The biggest credit for this goes first of all to the Sisters of the Servant of the Infant Jesus, a religious community founded by Archbishop Stadler.
More...
Review: Altarul Banatului. Revista Mitropoliei Banatului. XXX (LXIX) új folyam, 2019/4–6. április–június, ISSN 1220-8388, ISSN 9 771220-838001, 160 old. (Bányai László)
More...
The spiritual and religious life of the Roma is, for the majority, little known. In the past the Roma ordinarily tended to affiliate to whatever church denomination was dominant in their surroundings. The situation in the religious field has been changing since 1990 and various church societies have begun to conduct missionary activity among the Roma. Missionary activity has an influence also on the song repertoire, where religious song has found a place. Many of these songs are composed by Roma themselves, with a part taken from the repertoire of church hymns or from the repertoire of so-called praises and adapting either the music or the lyrics of the work. They call these songs praises or gospels. They understand them as prayer, a celebration of God. The singing is accompanied by a strong emotional expresion, with gestures of the hands and movements of the body. The songs are sung at common church ceremonies, at home prayers within the family, and at festivals of religious song, but they also penetrate the repertoire of everyday life.
More...
Consecrated life born from the God’s initiative should be considered in the charismatic perspective. Holy Spirit, who works in the Church, not only stands at the beginning of each institute of the consecrated life, but has been the source of countless blessings and positive fruits throughout the centuries. Consecrated life manifests itself as the always changing reality which under the inspiration of the Holy Spirit brings about many fruits. In the article one can find the explanation for Trinitarian dimension of the presence of the Paraclete in the consecrated life: Firstly in the vocation of a human to sainthood, secondly in the charism of the particular institute or form of the consecrated life. Finally thanks to these dimensions mentioned above one can easily discover another one, which is the charismatic form of living within the Church.
More...
Is the reverence and cult of the Sacred Heart of Jesus still topical in the mission of the Church? The text „God’s Heart in the mystery of its opening to the modern world” is an attempt to answer the question above. Biblical depiction of the word „heart” has basically symbolic and allegoric meaning. Repeatedly this word appears in connection with the word „love” both in regard to God and human. Incarnated God, the Word of the Father, became truly human with the loving heart and he redeemed the world. The Heart of Jesus pierced with the soldier’s spear on the cross is still open to the present day with his love. A special place in this regard is given to spreading the idea of the social kingdom of the Heart of Jesus and the civilization of love.
More...
Formation towards the vow of poverty is one of the elements of the preparation of consecrated persons aimed at living according to evangelical counsels. In the Congregation of the Priests of the Sacred Heart of Jesus all three vows are inscribed in the figure of reparation characteristic for the Institute as well as oblation dimension which underlines total devotion to God through religious consecration. The documents of the Congregation besides the goals and various aspects of formation also set out the essence of the vow of poverty, encouraging life with its spirit. The goal of formation is to shape the heart of a religious person, who supposed to more and more reflect in himself the way of life of the poor which was chosen by Jesus Christ. That formation has also the community dimension, through which the religious community should become a witness of non-remissive goods and thus its prophetic dimension.
More...
Review: Emil Anton, Kahden virran maa. Sivilisaation ja kristinuskon irakilainen tarina, Helsinki 2020, pp. 288.
More...