Trochę niezbyt udany debiut czyli słów kilka o eufemizmach w języku prasy i polityki na przykładzie języka francuskiego i polskiego

Author(s): Małgorzata Izert / Language(s): Polish Issue: 2/2017

W artykule tym jest analizowane znaczenie kontekstowe czterech przysłówków trochę, nieco, mało, niezbyt oraz ich francuskich odpowiedników un peu, un (tout) petit peu, peu, pas trop we współczesnym języku prasy i polityki. Według podstawowych definicji słownikowych służą one do wyrażania słabego natężenia cechy. Dziennikarze nie chcąc kogoś urazić, a politycy chcąc lepiej wypaść, mówiąc o sobie samych, używają ich, aby w sposób eufemistyczny powiedzieć o negatywnej cesze (trochę, nieco / un peu) albo aby prawie zanegować istnienie cechy pozytywnej (mało, niezbyt / peu, pas trop). Często jednak mówiąc mniej, dziennikarze czy politycy dają odczuć, że powiedzieli więcej. Litota – którą siłą rzeczy można dokładnie odczytać tylko w kontekście użycia, jest zawoalowanym sposobem skrytykowania kogoś lub czegoś, wytknięcia poważnego niedociągnięcia. Używa się jej dla wyrażenia silnego stopnia natężenia lub nawet nadmiaru cechy negatywnej. // In this article we analyze the context meaning of four adverbs: trochę, nieco, mało, niezbyt and their French equivalents un peu, un (tout) petit peu, peu, pas trop in contemporary press and political language. According to basic dictionary definitions, they are used to express weak intensity of a feature. The journalists, trying to avoid offending somebody, and politicians trying to make better impression while talking about themselves, use them, to talk about a negative feature in an euphemistic manner (trochę, nieco / un peu), or to “almost deny” the existence of a positive feature (mało, niezbyt / peu, pas trop). However, while telling less, the journalists or politicians often intend to make an impression that they said more. Litotes, which inevitably can be accurately understood only in the full context of use, is a veiled way to criticize someone or something, to point out a serious shortcoming. It is used to express a strong degree or even an excess of a negative feature.

The Immigrant as “the Other”.

Author(s): Adam Głaz / Language(s): English Issue: 2/2017

The study looks at how the notion of the Other, understood here as an ethnically, religiously, linguistically, and/or racially “different” immigrant, is portrayed in a specific section of English-language media discourse. The data come from British, American, Canadian, Australian, and New Zealand media (predominantly the press) but are limited to six articles in total, so that the proposed analysis is qualitative, rather than quantitative or statistical. It is an exercise in reconstructing a cultural model of the Other, not a presentation of a finished product, which – if and when the analysis is expanded to cover a much more extensive corpus – can yield descriptions of this heterogeneous notion in terms of differential cultural models. On the theoretical side, the study also links cultural model to the notion of cultural mindset.

O bramie pupowej i pryskaczce, czyli o stylu dziecięcego mówienia do siebie

Author(s): Edyta Manasterska-Wiącek / Language(s): Polish Issue: 2/2017

Dzieci przedszkolne i wczesnoszkolne poza komunikowaniem się z otoczeniem często „rozmawiają” same ze sobą – mówią do siebie i dla siebie. Podjęte w niniejszym artykule rozważania dotyczą analizy wypowiedzi dzieci na płaszczyźnie językowej. Na wskazanie cech charakterystycznych mówienia do siebie pozwoliły wypisy z kilku zarejestrowanych zabaw dzieci. Na podstawie przeprowadzonych badań autorka dowodzi, że można mówić o odrębnym stylu „mówienia do siebie”. Cel wewnętrznego komunikowania się jest tylko pozornie inny niż w tradycyjnej komunikacji – ma swojego nadawcę i odbiorcę. Jest on jednak na tyle specyficzny, że komunikacja między nadawcą a odbiorcą generują się w jednym umyśle. Korpus badawczy został przeanalizowany na poziomie leksykalnym, morfologicznym, składniowym oraz na poziomie tekstu. Pozwoliło to na uwypuklenie osobliwości mówienia do siebie dziecka, m.in. spontaniczność wypowiedzi naruszanie spójności wypowiedzi, liczne mikrotematy zabawy, niejasność komunikatu słyszanego „na zewnątrz”, kreatywność, teatralizacja. // Apart from communicating with the outside world, children at kindergarten and early primary school often “speak” to themselves and for themselves. The present article attempts to reflect upon children’s speech in its linguistic dimension, aiming at isolating the characteristic features of speaking to oneself based on a few recorded children’s plays. The results of the analysis demonstrate that there exists a separate style of “speaking to oneself”. The objective of internal communication is not much different from the traditional interaction – it does have its sender and receiver. However, it is peculiar since the interaction between these two persons is generated in a single mind. The research corpus has been analysed on the level of lexis, morphology, syntax and discourse. As a result, idiosyncratic features of a child’s speaking to oneself have been isolated, such as spontaneity of speech, violation of coherence of speech, numerous micro-topics of play, ambiguity of the message when heard “on the outside”, creativity and dramatization.

Tłumaczenie i weryfikacja napisów w filmach i przedstawieniach teatralnych

Author(s): Paweł Madej / Language(s): Polish Issue: 2/2017

Badanie napisów jest młodą dyscypliną naukową. Nie ma wielu publikacji analizujących i prezentujących kwestię tłumaczenia audiowizualnego, w szczególności napisów filmowych/teatralnych. Dlatego nie ma wielu źródeł istotnych informacji dotyczących problemu. Przykłady zawarte w tym tekście pochodzą z autorskiej obserwacji filmów i spektakli teatralnych. Autor odwołuje się do badań przeprowadzonych wśród kinomanów podzielonych na trzy grupy – osoby z wykształceniem filologicznym, osoby z wykształceniem uniwersyteckim oraz osoby bez wykształcenia uniwersyteckiego. Tekst dotyczy także napisów z przedstawień teatralnych (Teatr Dramatyczny, Teatr Studio, Nowy Teatr). Wybrano następujące spektakle. Kabaret J. Kandera, Rosyjski kontrakt Andrieja Płatonowa. Ciekawy przypadek psa wieczorową porą Simona Stephensa, Biedny Ja, Suka i Jej nowy koleś Michała Walczaka, Nasza klasa autorstwa Tadeusza Słobodzianka oraz Bent Martina Shermana. W kolejnych częściach artykułu autor przedstawia realia dotyczące etapów tworzenia napisów filmowych lub przygotowania nadtytułów teatralnych i ich weryfikacji. Odpowiada na pytanie, kto, kiedy i jak ocenia te napisy. // Subtitles research is a young discipline in the field of science. There are not many publications analyzing and presenting the issue of audiovisual translation, in particular film/ theatre subtitles. Therefore, there are not many sources of relevant information concerning the issue. Examples included in this text come from the author’s observation of films and theatre performances. The author makes reference to the research conducted among moviegoers divided into three groups – people with philological educational background, people with university background, and people without any university education. The text also relates to subtitles from theatre performances (Teatr Dramatyczny, Teatr Studio, Nowy Teatr). The following performances were chosen: Cabaret by J. Kander, The Russian Contract, by Andrei Platonov, The Curious Incident of the Dog in the Night-Time by Simom Stephens, Poor Me, the Bitch, and Her New Guy by Michał Walczak, Our Class by Tadeusz Słobodzianek and Bent by Martin Sherman. In the following sections of the paper, the author presents realia concerning the stages of film subtitles or theatrical supertitles preparation and their verification. He addresses the question who, when and how evaluates these subtitles.

Wewnątrz i na zewnątrz kultury.

Author(s): Arkadiusz Jabłoński / Language(s): Polish Issue: 1/2017

Badania pragmatyczne nad „grzecznością” w istotny sposób ograniczają możliwości opisu konkretnych sytuacji interakcji. Dzieje się tak głównie ze względu na to, że zdroworozsądkowe a zarazem normatywnie zorientowane pojęcie „grzeczności” uniemożliwia dostrzeżenie licznych zjawisk postrzeganych jako oczywiste przez rodzimych użytkowników kodu w rzeczywistych warunkach komunikacji. W artykule niniejszym dążono do ukazania przynajmniej kilku istotnych obszarów uzusu językowego, do opisu jakich studia „grzecznościowe” nie są w stanie dotrzeć. Postulowano rozszerzenie spektrum badań nad rzeczywistymi sytuacjami kontaktu językowego, poprzez odejście od wyłącznie „grzecznościowego” punktu widzenia, z wykorzystaniem ramy opisowej honoryfikatywności (modyfikacji honoryfikatywnej), jako zjawiska obecnego w każdym rzeczywistym przekazie, powiązanego z osiągnięciem adekwatności komunikacyjnej komunikatu. Zwrócono również uwagę na fakt, że badania nad modyfikacją honoryfikatywną, obejmujące całość aktywności językowej jednostek i grup, mogą (i powinny) dotyczyć także polityki językowej, pojmowanej jako wyposażenie użytkowników kodu choćby w podstawowy zestaw wzorców jego użycia umożliwiających efektywną komunikację. // Pragmatic studies on „politeness” limit significantly the possibilities of description of actual situations of communication. It is mainly because of the fact that a common-sense oriented normative notion of „politeness” makes it impossible to notice numerous phenomena taken for granted by the native users of a code in actual circumstances of communication. In this paper, it has been attempted to show at least some important areas of language usage that the „politeness” related approaches are unable to reach. It has been postulated to widen the range of studies over actual situations of communications, by abandoning the solely „politeness” focused point of view, with the implementation of the notion of honorific modification (HM), as a phenomenon present in any actual message, related to the achievement of communicational adequacy of a message. It has also been pointed out that the studies of HM, covering all communication related activity, may (and: should) be related also to the language policy, perceived as equipping the language users at least with basic set of its usage patterns, enabling effective communication.

Kognitywizm a komunikatywizm – dwa bieguny współczesnego językoznawstwa.

Author(s): Władysław Chłopicki / Language(s): Polish Issue: 1&2/2016

Potoczność w tekstach prasowych

Author(s): Maria Wojtak / Language(s): Polish Issue: 1&2/2016

W artykule opartym na materiale z prasy wyspecjalizowanej autorka porusza następującezagadnienia: dlaczego tak bardzo atrakcyjny jest dla dziennikarzy styl potoczny, jakie składnikii cechy tej odmiany traktowane są jako szczególnie użyteczne, jakie są skutki częstego użyciaform potocznych dla procesów przeobrażania stylu publicystycznego i wybranych gatunkówprasowych. Potoczność rozpatrywana na płaszczyźnie tekstu zyskuje na komunikacyjnejatrakcyjności dlatego, że pozwala nadawać wypowiedziom znamiona komunikatówskierowanych, nastawionych na kontakt z drugim człowiekiem, umożliwia ucieczkę odabstrakcji w stronę mówienia (czy raczej pisania) konkretnego, bliskiego codziennemudoświadczeniu, obrazowego i zaangażowanego. Dzięki stosownym zabiegom stylizacyjnympublicyści budują z odbiorcą wspólny świat i kształtują określoną wizję tego świata: (1) zpunktu widzenia odbiorcy – z uwzględnieniem jego potocznych wyobrażeń i doświadczeń; (2)zgodnie z oczekiwaniami odbiorcy, a więc przystępnie, plastycznie i sugestywnie; (3) z(fingowanym) udziałem odbiorcy; (4) za pomocą środków językowych znanych odbiorcy(potocznych) lub środków wykreowanych przy użyciu technik stylizatorskich typowych dlawypowiedzi potocznych. // In the article which is based on specialized press material, the author raises the following issues: why is the colloquial style so attractive for journalists? What features and factors of this variety are treated as particularly useful? What are the results of the frequent use of colloquial forms for the processes of transforming the journalistic style and selected press genres? Colloquialisms considered at the textual level gain the communicative attractiveness because they allow utterances to acquire the status of targeted messages, aimed at seeking contact with a fellow human being, and because they facilitate the escape from abstraction towards concrete speaking (or rather writing), close to everyday experience, imagistic and involved. Thanks to appropriate stylization techniques, journalists construe the world in common with the audience and shape a specific vision of this world: 1/ from the point of view of the audience, taking into account their colloquial images and experiences; 2/ in accordance with the audience expectations, i.e. simply, visually and suggestively; 3/ with the (fake)participation of the audience; 4/ through linguistic means known to the audience (colloquial)or the means created with the stylization techniques typical of colloquial utterances.

Cechy komunikacji elektronicznej

Author(s): Marta Dąbrowska / Language(s): Polish Issue: 1&2/2016

Współczesne media elektroniczne stały się celem licznych badań językoznawczych. Niniejszaanaliza dotyczy jednej z najpopularniejszych ich odmian – krótkiej wiadomości tekstowej. 160prywatnych SMSów, zarówno w języku polskim, jak i angielskim przebadano pod względem ichcech formalnych, skupiając się głównie na aspekcie redukcji tekstu pod względem obecnościbądź eliminacji elementów fatycznych, szczególnie zwrotów adresatywnych, powitań,pożegnań oraz emotikonów, a także interpunkcji. Badanie przeprowadzone również wodniesieniu do wcześniejszej analizy wiadomości mailowych wykazało znaczny procenteliminacji elementów konwencjonalnych tekstu w SMSach w porównaniu z mailami,szczególnie zwrotów adresatywnych i powitań, redukcję formalną zwrotów pożegnalnych orazomijanie znaków przystankowych, pokazując tym samym, jak dużo elementów w komunikaciejest redundantnych. Analiza wykazała również widoczne różnice między SMSami polskimi iangielskimi, zwłaszcza pod względem frekwencji takich elementów, jak podpis, zwrotpożegnalny, użycie emotikonów oraz skracanie wyrazów, które znacznie częściej występowaływ tekstach angielskich niż polskich. // Contemporary electronic media have become a frequent object of linguistic research. The present analysis concerns one of its most popular manifestations – the short text message. 160private text messages, both Polish and English, have been investigated in terms of their formal features, with a focus placed mainly on the aspect of text reduction with respect to the presence or absence of its phatic elements, primarily forms of address, greetings, leave-takings,emoticons as well as punctuation. The analysis conducted also with reference to an earlier investigation of the electronic mail has demonstrated a significant percentage of the conventional text elements elimination in text messages in comparison to emails, especially of forms of address and greetings, a formal reduction of leave-taking formulas as well as the omission of punctuation, this way indicating how many elements of communication appear to be redundant. The analysis has also shown visible differences between Polish and English text messages, particularly in terms of the frequency of the use of such aspects as the signature, the leave-taking formula, the use of emoticons and word abbreviations, which appear to be a more typical element of English rather than Polish text messages.

Stan języka ukraińskiego po odzyskaniu przez Ukrainę niepodległości w sierpniu 1991 roku

Author(s): Bożena Zinkiewicz-Tomanek / Language(s): Polish Issue: 1&2/2016

W artykule przedstawiono zmiany w języku ukraińskim po odzyskaniu przez Ukrainę niepodległości. Przed 1991 rokiem władza radziecka – prócz znanych z czasów Rosji carskiej różnego rodzaju zakazów ‒ stworzyła system ingerencji w wewnętrzne prawa językowe, zabraniając jednych wyrazów, konstrukcji syntaktycznych czy zasad ortograficznych, a propagując inne, bliższe językowi rosyjskiemu, który de facto posiadał pozycję dominującą w każdej prawie dziedzinie. Doprowadziło to do nienormalnej sytuacji językowej, nieświadomego mieszania języka ukraińskiego i rosyjskiego, do „rozchwiania” norm języka ukraińskiego zarówno fonetycznych, jak i morfologicznych, a także norm syntaktycznych oraz łączliwości leksykalnej. Dlatego też po 1991 roku ‒ prócz zmian w systemie leksykalnym, związanych z rozwojem nauki, techniki oraz przekształceniami politycznymi i ekonomicznymi ‒ obserwujemy dążenie do odejścia od form zrusyfikowanych, naruszających normy ukraińskiego języka literackiego i powrót do starych rodzimych tradycji językowych. // The article discusses changes in Ukrainian after Ukraine had regained independence. Prior to 1991, the Soviet authorities – apart from various prohibitions known from the time of Russian tsars – had created a system of interfering in internal laws of language, prohibiting certain words, syntactic constructions or orthographic rules, and propagating others, closer to Russian, which had a virtually dominating position in nearly all fields. This led to an abnormal linguistic situation, the unconscious fusing of Ukrainian and Russian, both at the level of phonetics and morphology as well as syntactic norms and collocations. That is why, after 1991 – apart from changes in the lexical system, associated with developments in science, technology and political and economic transformations – we can observe the tendency to depart from Russified forms, which violate the norms of Ukrainian literary language, and to return to old native linguistic traditions.

Twarz i inne wyznaczniki dynamiki interakcyjnej w kontekście kulturowym

Author(s): Ewa Bogdanowska-Jakubowska / Language(s): Polish Issue: 1&2/2016

Przedmiotem pracy jest pojęcie twarzy (wizerunku własnego jednostki) oraz jego rola wkontaktach międzyludzkich. Społeczne znaczenie twarzy uzależnione jest od kontekstukulturowego, a w szczególności od wartości dominujących w danej kulturze oraz od charakterurelacji społecznych tam występujących. Twarz uważana jest za główny wyznacznik dynamikiinterakcji społecznej w kulturach zachodnich. Nie we wszystkich kulturach, jednak, pełni onatak ważną rolę. Celem pracy jest przedstawienie głównych wyznaczników dynamikiinterakcyjnej w kulturze anglo-amerykańskiej i polskiej. // The subject of the study is the concept of face (self-image of a person) and its role in interpersonal contacts. The social meaning of face depends on a cultural context, particularly on values that dominate in a culture and on the nature of social relations which occur there.In Western cultures face is regarded as the main indicator of the dynamics of social interaction.It does not play an equally significant role in all cultures, however. The present article aims at presenting the main indicators of interactive dynamics in Anglo-American and Polish cultures.

Wina a niefortunność - o przeprosinach po polsku i japońsku

Author(s): Arkadiusz Jabłoński / Language(s): Polish Issue: 1&2/2016

Gatunki mowy mogą służyć odmiennym funkcjom pragmatycznym w rozmaitych środowiskach komunikacyjnych. Niekiedy funkcje te ujawniają zróżnicowania niezrozumiałe dla nierodzimych użytkowników języka i kultury. Stwierdzenie to pozostaje w szczególny sposób aktualne w komunikacji międzykulturowej, na granicy środowisk kulturowych. Niniejszy artykuł zawiera próbę schematycznej charakterystyki różnic między zastosowaniem gatunku mowy (procedury komunikacyjnej) przeprosin w polskim i japońskim środowisku komunikacyjnym. Postulaty badawcze weryfikowano na konkretnych przykładach aktywności komunikacyjnej w środowisku międzykulturowym. // Genres of speech may serve different pragmatic functions in various communication environments. In some cases these functions may reveal differences unintelligible for nonnative users of language and culture. This statement is especially valid in cross-cultural communication, on the verge of cultural environments. This paper brings an attempt at a schematic description of differences between the implementation of a speech genre (communication procedure) of apology in Polish and Japanese communication environments. Research postulates have been verified using actual examples of communication activity in a cross-cultural environment.

Co tłumaczy tłumacz?

Author(s): Elżbieta Tabakowska / Language(s): Polish Issue: 1&2/2016

Artykuł podejmuje problem nieprzekładalności jako wypadkowej działania łączących się ze sobą w rozmaitych proporcjach trzech podstawowych czynników budujących przekaz przekładanego komunikatu: myśli zrodzonej w umyśle, kultury stanowiącej tło ludzkiego myślenia oraz języka jako narzędzia ekspresji. Jako ilustracja służą cztery przykłady komunikatów; w trzech pierwszych warstwie werbalnej (tekstowej) towarzyszy kontekst w postaci rysunku; w ostatnim kontekst przywoływany jest za pomocą struktury gramatycznej. Opisując mechanizmy interpretacji komunikatu w towarzyszącym mu kontekście, autorka odwołuje się do teorii przestrzeni mentalnych, stworzonej przez Fauconniera (1985). // The paper addresses the issue of untranslatability as the resultant of three basic factors, which constitute the content of a translated message and which are interconnected in various proportions: thought originating in the mind, culture as the background for human thinking, and language as a tool for expression. The illustrative material is constituted by four messages: the verbal (textual) layer of the first three is accompanied by the context in the form of a drawing, while the context in the last message is evoked by means of a grammatical structure. In describing the message interpretation mechanisms in the context provided, the author avails of the theory of mental spaces by Fauconnier (1985).

The role of secondary incongruities in cartoon appreciation

Author(s): Beatriz Carbajal-Carrera,Olga Sánchez Castro / Language(s): English Issue: 2/2020

Failed humour in conversational exchanges has received increasing attention in humour research (see Bell 2015; Bell & Attardo 2010). However, tensions between what constitutes successful and failed humour have yet to be fully explored outside conversational humour. Drawing on Hay’s (2001) classification of humour stages and using a socio-cognitive approach to pragmatics to examine responses from Spanish L1 and L2 users to differing combinations of structural and content features in cartoons, the present study aims to explore what factors contribute to successful and failed responses to multimodal humour. Previous research has predominantly investigated the role of caricature as one of the prototypical features of cartoons affecting humour communication, suggesting that this feature plays an active role in the recognition of the humoristic genre (Padilla & Gironzetti 2012). Findings from the present study indicate that caricature operates not only in the recognition, but also in the understanding and appreciation stages. In particular, our results point to two other roles of caricature as a secondary incongruity and as a factor that can trigger appreciation through empathy and/or a sense of superiority. Importantly, this investigation indicates that the presence of secondary incongruities can compensate for a partial lack of understanding, highlighting the relevance that this type of incongruity has in humour appreciation.

Cartoons in Romanian humorous news

Author(s): Andreea Nicoleta Soare / Language(s): English Issue: 2/2020

Studying cartoons in Romanian humorous news is a great way to underline the diversity of humour’s mechanisms and construction. The common topic of cartoons in Romanian media is politics, but there are also a great number of cartoons exploring subjects such as art, science, society or famous people. Unlike verbal humour, wherein incongruities are text-based, in cartoons, incongruities can emerge through the interaction of image and text, between two elements in the image, or even between the texts in the balloons (Hempelmann & Samson 2008). The present study aims at analysing how humour emerges differently, depending on their topic, in cartoons created by the Romanian humorous media websites Times New Roman and Academia Catavencu, as these have been the two of the most controversial humorous news websites for quite some time. I intend to argue that, when it comes to political cartoons, the methods of humour are quite complex, equally relying on the image and the text, using polysemy, paronymy or syllepsis to create humour, while cartoons about society or gossip are usually based on implicitness and exaggeration, mostly found in images and symbols, as the targeted topics or people do not require such a complex background in order to make readers laugh. I have also observed that cartoons that rely less on text have more powerful symbols, which are full of various significations that help the readers make all the necessary connections to correctly interpret the image.

Cultural dimensions and characteristics reflected in Hungarian TED talks

Author(s): Emese Pozdena / Language(s): English Issue: 2/2020

The present paper is aimed at exploring humour and cultural aspects in TED talks recorded at Hungarian independent TEDx standard events. Applying Speck’s (1991) humour taxonomy, a corpus of 30 Hungarian language talks have been classified based on Barry & Graca’s (2018) humour typology groups and further examined by descriptive statistical indicators. Results show that cultural and other national features are reflected in the talks and are appreciated by the audience. Incongruity and disparagement appeared to be a safe comic device to create laughter in highly individualist and masculine cultures; however, relief-based humour is riskier in high uncertainty avoiding countries, as the message may be interpreted differently than expected.

Post-climax analysis in toli

Author(s): Yaw Sekyi-Baidoo / Language(s): English Issue: 2/2020

Aspects of contextual jokes include the relationship with the goal of the interaction, and the involvement of the audience in the overall manifestation of the joke and its response. Sacks' identification of the ‘response’ or the ‘reaction’ – the final of the three-phased organisation of joke narratives (Sacks, 1974: 337; Attardo, 1994: 307-311) points to an aspect of the manifestation of contextual jokes beyond the fabula or the narration of the tale ‘proper’ to include a part relating to the reaction of the audience. Such reactions may be the joke itself or to its telling. A study of the performance of humorous tales, called toli in Ghana, reveals that the final phase, which we refer to as ‘post-climax’, involves the attention of all players, not to the telling of the tale, but to the incongruity and humour which underlie the very identity of the humorous tale. The post-climax discussion is, thus, an analytical reaction to various points of the tale, which has become an integral part of the performance of the tale as a conversational act, and which contributes extensively to the total manifestation of humour and laughter. Based on incongruity and comic-climax perspectives, the paper discusses the nature and strategies of post-climax, including the association of tale audience and setting, hypothetical extension of tale, incongruity and forced congruity discussions, dramatization and evaluations of realness, through which laughter, the main tenet of the genre, extensively manifests.

Funny or distasteful?

Author(s): Anna Stwora / Language(s): English Issue: 2/2020

Today’s infotainment clutter puts pressure on advertisers to come up with more surprising and more memorable ads. This need for novelty, creativity, and astonishment does set the expectation bar high, steering ads towards various means of eliciting surprise, including humour, shock, and taboo. In this paper, the author will try to investigate a set of multimodal advertising messages which use (debatable) humour and surprise, with a view to finding trans-cultural similarities and differences in terms of ad appreciation. The primary objective of this paper is to explore attitudinal responses of Taiwanese informants to controversial humorous advertisements in English; to this end, an online survey was conducted to ask them about their interpretations of and feelings towards a selection of ads. Its results will be compared with those obtained from Polish respondents, described in the author’s previous study (Stwora 2020).

Humour as political aesthetics in street protests during the political Ice Age

Author(s): Tijen Tunali / Language(s): English Issue: 2/2020

This article analyses humour as a part of carnival aesthetics in urban social movements. It regards humour’s place in street protests as an aesthetic experience that brings forth an interplay of joy, imagination and freedom. Drawing from social movement theory regarding collective identity and collectivism, aesthetic theory and Mikhail Bakhtin’s theory of carnivalesque, this paper examines the link between humour and carnival aesthetics in recent social movements. It argues that carnival laughter initiates a process of symbiosis that opens relationships with others and allows recognition of democratic diversity, aesthetic sensibility and political dignity—essential for the reconstruction of a new space that is resistant to the politically imposed world crisis. It asks: could humour be one of the social catalysts we need during the authoritarian turn in a political Ice Age instigated by conservative populism? Drawing on examples from the Gezi Movement in Turkey in 2013, the article demonstrates how humour is not just a tool to consolidate solidarities but a definitive aesthetic experience that, in the context of the street protests, becomes the antidote to hegemonic-sense-making mechanisms and the greyness of our collective thinking.

Using intentional humour in a higher education classroom:

Author(s): Jannie Pretorius,Mariëtte Koen,Robert Schall / Language(s): English Issue: 2/2020

Positive humour can facilitate learning. From an educational perspective, it is important to examine how, when and why humour elicits a positive feeling in students, which, in its turn, creates an environment conducive to learning. Previous studies in humour research have focused on the generally perceived impact of humour in educational settings. Reflection on this idea gives rise to two questions. Will the use of intentional humour as a pedagogical tool indeed be perceived as such by students? Also, will a lecture containing positive humour affirm the impact of humour reported in academic literature? The researchers therefore decided that a lecture containing intentional humoristic elements would be presented to two groups of students with a view to determining their responses. To accomplish this, a mixed-methods approach was used, one employing a concurrent embedded nested design to explore the role and impact of intentional humour in two higher-education classrooms. A Likert-scale survey exploring six themes was developed regarding the impact of humour, as identified by Lovorn and Holaway (2015). Open spaces were provided to allow participants to expand quantitative responses. While the Mantel-Haenszel chi-square test statistic was used to analyse the quantitative data, content analysis was used to analyse the qualitative data. The theoretical framework for this paper was drawn from the instructional humour process theory (IHPT). Trustworthiness was gauged by applying Lincoln and Guba’s (1985) model of trustworthiness. The findings of the paper are in line with Lovorn and Holaway’s (2015) research, which suggests that when lecturers take advantage of the positive attributes of humour, it has the power to fuel both students’ engagement and their learning.

Book review

Author(s): KSENIA M. SHILIKHINA / Language(s): English Issue: 2/2020