Lepenski Vir und das Grazilisationsproblem in der Anthropologie
Lepenski Vir and the Gracilization Problem in Anthropology

Summary/Abstract: Ostaci ljudskih skeleta sa mezolitskih i ranoneolitskih nalazišta u Đerdapu imaju za antropologiju 'isti značaj kao i otkriće kulture Lejpemskog Vira za arheologiju . Mada to nisu prvli nalazi mezalitskih ljudi u jugoistočnoj Evropi, njihov broj i stepen očuvanosti omogućili su i antropološka posmatranja na relaciji mezolit — najstariji neolit. U ovom prilogu su najvećim delom obrađeni skeletni ostaci sa Lepenskog Vira u sklopu procesa gracilizacije (olakšavanje koštane mase koja učestvuje u izgradnji jednog skeleta). Ti antropološki nalazi, po J . Nemeskeriju (1969, 1078), pokazuju heterogenu strukturu. Oba glavna antropološka tipa — A i B — razlikuju se, рге svega, po robustiditetu koštane građe u celini. Neolićani sa Lepenskog Vira, koji se inače sreću samo na ovom nalazištu , okarakterisani su kao protomediteranci. Ovaj prilog obuhvata iblitoistatisitičko ispitivanje odnosa skeleta sa Lepenskog Vira (i pored malog broja uzoraka) sa uporednim serijama koje su mogle biti uključene u ovu antropološku analizu. — Ispostavilo se da neolićani sa Lepenskog Vira pokazuju mnogo manje veličinske mere u odnosu na predneolićane Vlasca i Lepenskog Vira (tab. 1). Ova konstatacija važi kako za mušlki tako i za ženski pol. Te razlike su nešto veće nego kod drugih parova obuhvaćenih skeletnih serija sinkronog vremenskog razdoblja (tab. 2). To bi onda značila da promene na Lepenskom Viru znače mikroevolutivni proces gracilizacije, da se, dakle, radi o promenama unutar jednog stanovništva. — Ova antropološka zapažanja su potvrđena i sa arheološke strane (Srejović 1981).

• Details
• Contents