Problem bezpłatności aplikacji sądowej w działalności ruchu młodych prawników w II Rzeczypospolitej Polskiej
The problem of unpaid judicial legal training in the activity of the Young Lawyers Movement in the Second Republic of Poland

Summary/Abstract: Działający w II Rzeczpospolitej Polskiej (1918-1939) ruch młodych prawników dążył do poprawy sytuacji aplikantów zawodów prawniczych poprzez zwrócenie uwagi opinii publicznej i czynników oficjalnych na problem bezpłatności aplikacji sądowej. Problem ten stanowił konsekwencje występującego w dekadzie lat trzydziestych zjawiska tzw. „nadprodukcji aplikantów”. Ponieważ na aplikację sędziowską przyjmowano wszystkich chętnych, to na jeden płatny etat przypadało 8-10 aplikantów. Skutkiem braku etatów było powstanie nie mającej podstaw prawnych instytucji bezpłatnej aplikacji, gdyż obowiązujące przepisy traktowały aplikantów jako funkcjonariuszy państwowych którym należy się uposażenie za pełnioną służbę. Jednakże bezpłatni aplikanci byli niezbędni dla zapewnienia prawidłowego funkcjonowania odczuwającej braki kadrowe administracji sądowej, która wymagała od nich podpisywania oświadczenia o zrzeczeniu się wynagrodzenia. Żyjący w bardzo trudnych warunkach materialnych bezpłatni aplikanci utrzymywali się z zajęć ubocznych, chociaż podczas aplikacji powinni przede wszystkim zapoznać się z pracą sędziego i prokuratora. Wskutek niewłaściwego przebiegu szkolenia zawodowego i braku czasu na rzetelne przygotowanie do egzaminu sędziowskiego, zdawało go tylko około 60 % aplikantów. Zdaniem młodych prawników instytucja bezpłatnej aplikacji prowadziła do marnowania potencjału młodego pokolenia prawniczego i wyzysku aplikantów sądowych, których określano mianem „biali Murzyni Temidy”.

• Details
• Contents