4.50 €
Preview
We kindly inform you that, as long as the subject affiliation of our 300.000+ articles is in progress, you might get unsufficient or no results on your third level or second level search. In this case, please broaden your search criteria.
Pitanje o sreći ostaje apstraktno ako se odvoji od pitanja o nesreći. Jer, za ljude ne postoji sreća bez nesreće. Ljudski nije moguće postojanje svega korisnog, a nedostatak onoga što je štetno. Na ovome svetu ne postoji čista sreća: to uviđa i onaj koga nagriza sumnja da li — u nekoj večnosti ili budućnosti — postoji neki drugi svet iz kojega bi ona mogla da potiče. Pa ipak, u »ovom svetu«, u svetu u kojem žive ljudi, sreća uvek ide uz nesreću, javlja se uprkos nesreći ili povezana s njom. Ljudska sreća je, sasvim elementarno, neprestano sreća u nesreći.
More...
Predstava o sreći, briga za sreću prisutna je tamo gde nam se čini da je nesreća u prvom planu, tamo gde se umanjuje, omalovažava, prezire.
More...
U svom svrsishodnom delamju čovek čini svojom krajnjom subjektivnam svrhom srećnu egzistenciju kao ispunjenje smisla života, kao stanje potpunog zadovoljenja ka kome svi težimo, ali koje ne dostižemo. Čovek, tako, čineći sreću svojom krajnjom subjektivnam svrhom, nastaje u stalnom nemiiu i ne zna šta je sreća.
More...
Čovekova igra, koju već i inače svi poznajemo kao često ostarivanu mogućnost našeg tubitka (Dasein), predstavlja vrlo zagonetan fenomen naše egzistencije.
More...
Ako izuzmemo sreću stvaraoca koji je uspešno završio neko svoje delo, ili zagonetnu sreću mističara koji doživljava sjedinjenje s Bogom, nema veće sreće za čoveka u životu od uspelog fizičkog, duševnog (emotivnog) i duhovnog sjedinjenja s partnerom. Ono što samo jedan ovakav doživljaj potpunog sjedinjenja s partnerom može za sobom u sećanju srećnog čoveka da ostavi, bude nekad dovoljno za ceo život, od sada oplemenjen i pročišćen, spreman da odoli navalama zlih dana, niskih udaraca, sumnjivih prohteva i strasti koje plaše. Potreba za ponavljanjem srećnih trenutaka nekada je u čoveku jaka kao nagon, pa i pored naslućivanja, uostalom i iskustva, da dva srećna trenutka u ljudskom životu, čak ni s jednim istim licem, ali i u srećnom doživljaju druge vrste (u prirodi, pri slušanju muzike, s knjigom itd.), nisu istovetna, čovek ne može da odoli silnoj unutarnjoj potrebi da »stavi u usta večnu hranu« koju će istiskivati u grlo lagano i u beskraj.
More...
Srećan život je u ogromnoj meri isto sto i dobair život, napisao je filosof Bertrand Rasil. Etoista, možemo sreću smaitratisvrsishodnim dobrom, ali se stvari nesuminjjarvo komplikuju kad se suočimlo s realnošću u koijoj dobro misliti nije sto što i dobro živeti. I kad ne bi bila nemoguća i tako neizvesna', sreća ne bi bila tako magnetiiona. Kad je ne bismo istražiti ne bi je ni bilo, a kad bismo je kojlim slučajem našli — opet je ne bi billo.Uloviti sreću isto je što i uloviti svoju senku.
More...
Postoji veoma komplikovano filosofsko izvođenje koje, na svom vrhuincu, rađa paradolksalinlu tvrdnjiu: da sivrha i ispunjeno’le čoveka ne bivaju utelovljeni u sreći. Dok su imena tvoraca ove frapantne doktrine dobro poznata, mnogo je teže upoznati njihove argumente. Zašto? Meni se čini da su razlozi ovih mislilaca, u prilog rečene začuđujuće teze, u osnovi slabi. A, s druge strane, jedjini način da se neuverljivom argumentu obezbedi da ne bude od prve odbačen, jest da mu se da tako složen oblik da on postane teško razumljiv.
More...
Ispod oficijalne istorije evropskog uma teče još jedna podzemna istorija; ona predstavlja tragičnu sudbinu čula, ljudskih instikata i strastikoje je civilizacija potisnula i osakatila.
More...
Sasvim je izvesno, pa i logično, da sva pitanja o čovekovoj egzistenaiji nemaju podjednako dugu tradicdju, kako u kvantitativnom, tako i u kvalitativnom pogledu. Poslužimo li se jezikom arheologije, možemo rećd kako su neka pitanja stara ili nova, mada s jednog filosofskog gledišta ova konstatacija ne mora imati težinu relevantnosti. U oblasti mišljenja tvrditi da je nešto staro ili novo još ne znači da je tom hronološkom poretku imanentna neka aksiologiija. Tvrdnjom da je jedno pitanje starije od nekog drugog pitanja istog tipa, obično razumemo dužinu istorije njegovog promišljanja, ali ne i neizostavan podrazumevajući primat.
More...
Periodi mira i sreće su prazni listovi u svetskoj istoriji, istakao je Hegel. Međutim, nasuprot društvima razvijanim u istorijskom procesu prevazilaženja permanentnih socijalno-ekonomskih protivurečnosti, mogu se istaći ljudske zajednice koje su donedavno očuvale otpomost prema istorijskom procesu. Umesto, kako i sam veli, nespretne podele na »narode bez istorije « i ostale narode.
More...
Prustovo delo — ono se zalud primiče ka, neizvesnoj i maskiranoj, budućnosti rukopisa — u celosti je napisano u prošlom vremenu, i može se reći da se, sve u svemu, prezent u njemu nijednom ne pojavljuje, osim, od ostrvca do ostrvca, u rečima koje razmenjivahu, onog dana, onoga prošlog dana, davno-, ličnosti koje, one takođe, bejahu tu, u tom salonu, u tom restoranu, na toj plaži, koje tu više nisu, a tako ni salon, plaža, restoran, njegovi prozori otvoreni prema moru.
More...
Oslobođen brojnih fizičkih, prostomih, dmštvenih i vremenskih ograničenja, rad isna se približava metafizičkjom (izvan fizičkog) događaju. Sanjanje se samo približava mada u potpunosti niikada ne postaje metafizički događaj, zato što tri međuzavisna i ograničavajuća činioca koji utiču na realnost, istovremeno deluju i na ovu skrivenu dramu. Ta tri činioca su, po svom karaktem, bijološki, psihološki i dmštveni. U okvdru biološke oblasti fizički mehanizmi i telesni procesi omogućuju egzistenciju i saznanje samog sna. Psihološka li socijalna oblast određuje sadržaj sna.
More...
Postoje, uglavnom, dve opšte strategije u razmatranju snova. Jedna je da se o snu goVori kao o fenomenu, o odnosu spavača prema svom ličnom doživljaju, tj. u okvim odnosa subjekta i realniosti isa stanovišta psihologije saznanja. Naravno, tu ne može da se izbegne razmatranje uzroka snevanja, funkcije sna uopšte, ne ulazeći pri tom u rasvetljavanje pojedinačnog sadržaja snova. Dmga strategija se bavi razmatranjem sadržaja sna, analdzlom »teksta«. osvetljavajući tako posebne karakteristike mučnosti spavača i njjegove potrebe.
More...
Onirička ogrlica, unekoliko eksperiment, svoj nastanak duguje prilično neskromnoj želji da se radi na dva razboja. Slučilo se ovako: radeći na zbirci pjesama Ametist i sandalovina, autor je preostalo viijeme poklanjao prilogu* o psihologiji sna, eseju o metamlorfozama psihiičke energije. Prije neočekivanog obrta u onirički dnevnlik (ili noćnik), sva pažnja »preostalog vremena « bila je usmjerena na istraživanje Freudove »cenzure« (zamišljeno poglavlje: Semiotika cenzure) i Jungove »nndividuaoije « (zamišljeno poglavlje: Model potprazne budnosti). Stajiovita komplementamost problema obećavala je jedinstveni rad u dva poglavlja, u stvari, komparativnu analizu spomenutih aspekata psihičke energije.
More...
Treba dodirnuti sirovo meso. Držati ga u ruci. Stezati. Propustiti između prstiju. I dodir nuti telo mrtvog čoveka. Metafizika mesa trebalo bi da teži otkriću suštine mesa koja je nevidljiva na površini naše svesti, sa kojom neprestano, premda nesvesno, opštimo. Meso nam pruža svoju suštinu, demonstrirajući je, iako se trudimo da o tome ne mislimo. Ono zrači svoj skriveni smisao, tako da mu podležemo, nesvesni svoje podložnosti. Uzimajući u obzir da i sami lagano postajemo meso, iako smo možda već to, dužni smo da analiziramo skrivenu životnu suštinu mesnosti, jer se odnosi na našu sudbinu.
More...
In The Interior of Things: The Origami of Being Bryant develops a critique of object-oriented philosophy and its thesis that objects are withdrawn from one another or never touch. Arguing that such a position is ultimately incoherent, Bryant instead proposes an ontology of folds and folding in which the minimal unit of existence is conceived as the fold between thing and field such that things interiorize the field out of which they emerge. In this way Bryant is able to account for relationality among beings while also maintaining their irreducible singularity resulting from the unique way in which things pleat their world. What emerges is a profoundly ecological conception of existence in which beings are perpetually pleating their world.
More...
Article presents author’s reflections on dialogs and discussions which took place during master seminar for geography students leading by him. The main issue of the seminar was enumerated by the following questions: – What is wisdom? – Where one can find wisdom? – What is the measure of wisdom? Students shared with their professor different personal thoughts which allowed him to ponder his own opinion. The article is composed of three parts. The first one – introduction shows the background of presenting problem, the second part included different contexts of wisdom: i.e. cognition, understanding, granting, occurring. In the third part – the conclusion, Author proposes answers to the three questions stating as follows: wisdom is the need of truth, one can find it in everyday life, the measure of wisdom is the willingness to offer it to the other human being.
More...
From an existential and metaphysical standpoint, the African world is dualised into the physical and metaphysical world. This is bald-faced in the dynamics of the relationship that characterizes the African worldview. In praxis, the metaphysical world is seen to be higher in the scheme of things because, it is from it that the impersonal beings/forces operate and superintend on the physical world of man. It is based on this that the twin issue of destiny and freedom is topical and recurrent in Igbo-African metaphysics. The concern is whether man can be free in the physical world, which seems to be a manifestation of the will/wishes and/or the whims and caprices of the beings/forces in the metaphysical world. It is consequent upon this that this paper undertook an existential analysis of these contending issues of freedom and destiny within the Igbo-African context. From the analysis, it was palpable that, though there can be manipulations from the metaphysical world which can bring about luck (good or ill), the Igbo-African is expected to make effort to excel and work responsibly with his chi; because, a man can have a good or bad luck but his/her practical effort is still expedient.
More...
