We kindly inform you that, as long as the subject affiliation of our 300.000+ articles is in progress, you might get unsufficient or no results on your third level or second level search. In this case, please broaden your search criteria.
A part of a movie script written by Sabahudin Hadžialić
More...
This article aims to contribute to the ongoing analysis of The Scarlet Letter as a valuable work of psychological fiction with contemporary applications, and claims that guilt, shame, and confession act as the dominant catalysts for character transformation. It first defines and differentiates between guilt and shame, the former being action-oriented with more easily explicable causes, and the latter being one of internal pressure that alters and destabilizes the self. The distinctions are then used to demonstrate how, what types, and the order in which, guilt and shame metamorphose Hawthorne’s characters, Dimmesdale, Chillingworth, and Hester Prynne. The men crumble, internalize or externalize their caustic emotions, and experience existential decay, while Hester emerges from the ignominy morally, spiritually, and psychically fortified and superior. We argue that such resilience is the result of public and private confession, an act of recalibration and stabilization, one that aligns the individual with a more honest version of the self. Parallels are then drawn between Hawthorne’s work and the writings of C. G. Jung on the value of confession, the divided self, and the shadow, to show the modernity and universality of the novel, as well as the applicability of Jungian interpretation.
More...
Opowiadania, publikowane poniżej, pochodzą z Wyboru prozy i poezji autorów piszących po polsku w Izraelu, który ukazał się w 1988 roku w Tel Awiwie pod tytułem Kontury. Jest to pierwszy tego rodzaju wybór wydany w Izraelu, inicjujący plany wydawnicze powstałego w 1986 roku Związku Autorów Piszących po Polsku w Izraelu, któremu przewodniczy pani Renata Jabłońska.
More...
Jarosław Markiewicz: Przycupnąłem u takiego człowieka z Akademii Medycznej, który powiedział mi, że ma wolny pokój, że mogę u niego mieszkać. Jego matka była wtedy na placówce w Indiach, ojciec zmarł kilka lat wcześniej. Wprowadziłem się do tego pokoju, w którym stały dwa łóżka. On mówi – możesz spać w tym łóżku. Ale wieczorem przyszedł jego brat, który, okazało się, mieszka w tym pokoju także. Znalazłem się w bardzo głupiej sytuacji. Ten traktował swego młodszego brata z góry, on tu jest starszym bratem i tu jego kolega będzie mieszkał. Wynikł konflikt. Ja absolutnie rozumiałem tego młodszego brata. Miałem z nim mieszkać w jednym pokoju, więc mówię – stary, Piotr mi nie powiedział, że tutaj mieszkasz. Mówię – przepraszam ciebie, dzisiaj już muszę przespać, bo jest późno, ale jutro się gdzieś wyniosę. W trakcie tej jednej nocy, rozmów z nim, doszło do tego, że myśmy się zaprzyjaźnili.
More...
Cztery razy nie: 1. Nie wybieramy; 2. Nie posiadamy; 3. Nie mamy reguły; 4. Nie planujemy. „Nie wybieramy” oznacza, że każdy może tu przyjechać i włączyć się w życie, nie odrzucamy nikogo, nie dokonujemy żadnych wyborów.
More...
Książka Ostatni wjazd na Brooklyn Huberta Selby’ego Jr. miała swe pierwsze wydanie w Wielkiej Brytanii w styczniu 1966 roku, wcześniej została wydana w 1965 w Ameryce, gdzie otrzymała wyjątkowo pozytywne recenzje. Jest to debiut książkowy Selby’ego. Od marca 1966 do lipca 1968, na podstawie Aktu o Obscenicznych Publikacjach z 1959 roku odbyło się w Londynie kilka procesów przeciwko tej książce. Po procesie odwoławczym książka została dopuszczona do ponownego rozpowszechniania.
More...
Profesor Stanisław Teisseyre urodził się we Lwowie w 1905 roku. Pochodził ze starej rodziny francuskiej. Był potomkiem oficera królewskiego, który został zgilotynowany w latach rewolucyjnego terroru. Żona skazańca zbiegła wraz z dziećmi do Polski. Profesor wspominał, że jeden z jego braci do dziś przechowuje oficerską szarfę, na której widnieją słowa mówiące o wierności królowi i ojczyźnie.
More...
24 grudnia 198… Sypie śnieg. Zapalają się lampy. Dwa masywne krzyże pomnika rzucają cienie na plac. Jedna z bocznych ulic. Blok, podwórko – pryzma brudnego śniegu, parę samochodów. Cicho, tylko gruby dozorca rytmicznie szura łopatą.
More...
Ciepły, wilgotny niż. Wieczór towarzyski u E. Czuję się zmęczona i senna. Inni chyba też. Ożywiają nas trochę drinki i wciąż powracający temat rozmowy: – Wkroczą czy nie wkroczą?
More...
Pozivnica Poštovani Batire, pozivam tebe i tvoju suprugu na druženje uz zabavu i slavlje, koje organiziramo povodom toga što sam razbio glavu i slomio ključnu kost. Proslava će se održati 3. decembra uvečer. S poštovanjem, Tokaj i Topaj
More...
-jedan ulični svirač imao je flautu i violinu, slušao ga je jedan čovjek sa velikom torbom i velikom jaknom, torba i jakna imale su na desetine džepova, džepovi su imali na stotine pregrada, u svakoj od njih je bio po jedan roman, čovjek je ubacio jedan euro u sviračev šešir, u svaku rupu na flauti uselilo se nekoliko stotina romana, na svakoj žici violine nastanilo se nekoliko stotina novela. - te su romane kasnije slušali slučajni prolaznici te ulice i pitali se odakle svirač zna sve o njihovim životima.
More...
Gospođica Politimija A. Zimba je decenijama živela sama na mansardi stare trospratnice, za koju je malobrojnim prijateljicama govorila da je to samo najkrupniji deo njenog miraza. „Ima u tom mirazu još štošta zanimljivog", govorila je ona još davno, tajanstveno zureći u svoje sagovornice svojim sivookim, nagoveštavajućim pogledom; i taj se glas nekada davno širio gradom i privlačio zainteresovane kandidate, porodice, prosce i svakojake navodadžije.
More...