Wspomnienie o Walerym Pisarku
The memory of Walery Pisarek

Summary/Abstract: Portki piorę sam, i sam też zmywam po sobie – grzecznie, lecz zdecydowanie rzucił Walery Pisarek, gdy usiłowałem podnieść jego filiżankę po kawie. Wspólna kawa była zwieńczeniem drobnego sukcesu. Służbowy komputer Profesora nie działał od wielu tygodni. Obsługa poczty elektronicznej ograniczała się tylko do jej odbioru, nie dało się wysłać czegokolwiek. Profesor czytał w pracy, a odpisywał z domu. MS Windows 98 i firmowy Outlook, wybuchowa mieszanka frustracji. Rozwiązanie okazało się szybkie i proste, ale głęboko ukryte w gąszczu programowych ustawień i informatycznej nowomowy. Kiedyś spędziłem już nad tym kilka bitych godzin, więc teraz poszło mi łatwo. Pisarek był wniebowzięty. Zarządził świętowanie przy kawie i ciastku z ośrodkowych zapasów. I tak pewnego wiosennego, słonecznego popołudnia, w dobrych humorach, piliśmy kawę na pierwszym piętrze Ośrodka Badań Prasoznawczych przy ulicy Świętego Filipa w Krakowie.

• Details
• Contents