Historia duszpasterstwa wśród niesłyszących
History of pastoral care among the deaf

Summary/Abstract: Początki wszelkich znanych i opisanych form działalności na rzecz osób niesłyszących nierozerwalnie związane są z Kościołem. Pierwsza zachowana informacja na piśmie o działaniach na rzecz głuchoniemych pochodzi z VIII w., od św. Bedy historyka Kościoła angielskiego i dotyczy św. Johna (Jana) z Beverley (zm. w 721 r.), biskupa Hexham, a następnie Yorku w Anglii, który ok. 683 r. uczył osobę głuchoniemą mówienia. Pierwszy znany nam nauczyciel niesłyszących, żyjący w XVI w. Pedro Ponce de Leon był hiszpańskim zakonnikiem, benedyktynem. W XVII w. w Szwajcarii biskup Genewy, św. Franciszek Salezy (1567–1622), wsławił się m.in. tym, że uczył głuchoniemego o imieniu Marci. Dzięki temu, podobnie jak św. John z Beverley, uznawany jest za patrona niesłyszących. Jedną z pierwszych szkół dla niesłyszących, Instytut dla Głuchoniemych w Paryżu, założył opat Charles Michel de l’Epée, a kontynuatorem jego działań był również ksiądz, Roch-Ambroise Sicard. Także w wielu innych krajach, jak np. w Holandii, Włoszech, a także w Polsce, początki kształcenia niesłyszących są związane z działalnością Kościoła.

• Details
• Contents