La direzione spirituale nell'insegnamento e nella prassi della Chiesa, così come nella formazione al sacerdozio
Kierownictwo duchowe w nauczaniu i praktyce Kościoła oraz w formacji do kapłaństwa

Summary/Abstract: Artykuł stanowi próbę całościowego, aczkolwiek bardzo syntetycznego, spojrzenia na nauczanie Kościoła dotyczące kierownictwa duchowego, jak również na samą praktykę kierownictwa w kontekście formacyjnym, na przestrzeni XX w. Analizie zostały poddane w sposób szczególny dokumenty Soboru Watykańskiego II i dokumenty posoborowe. Z większą uwagą zostało także uwzględnione nauczanie Jana Pawła II. Jako umowna cezura historyczna zostało przyjęte jedno z najważniejszych wydarzeń w życiu Kościoła w minionym wieku, tj. Sobór Watykański II. Należy zwrócić uwagę, że zarówno Ojcowie Soborowi, jak i nauczanie posoborowe, a zwłaszcza nauczanie Jana Pawła II, kładą mocny akcent na ważną rolę praktyki kierownictwa duchowego. Jest to jeden ze środków wspomagających rozwój życia duchowego i mających decydującą rolę w dbaniu o jego wysoką jakość. Narzędzie to należy do bardzo polecanych wszystkich wiernym, niezależnie od ich stanu życia i powołania, jednak szczególne znaczenie posiada w formacji kandydatów do kapłaństwa i do życia konsekrowanego, jako przygotowanie do bardziej radykalnego poświęcenia całego życia na służbę Bogu. Kapłani i osoby konsekrowane, jak również już osoby które są na etapie rozpoznawania swego powołania i przygotowania do jego wypełnienia, w kierownictwie duchowym znajdują pomoc dla swego osobistego rozwoju duchowego. Można określić tę posługę jako „pomoc do pomaganiu sobie samemu”. Kierownik duchowy, będąc pod wpływem działania Ducha Świętego, z doświadczenia posługi świadczonej innym wiernym czerpie również dla siebie wiele dobra i pomocy dla własnego życia duchowego. Dobremu przygotowaniu do owocnego pełnienia posługi kierownika duchowego służy cała formacja do kapłaństwa, ze wszystkimi jej elementami i aspektami, tj. formacja ludzka, duchowa, intelektualna i pastoralna. Kapłan, bowiem, który ma służyć wiernym jako dobry kierownik duchowy, powinien charakteryzować się dojrzałą osobowością, zdobyć umiejętność osobistego poszukiwania Boga i mieć doświadczenie intensywnego życia wg Ducha, posiadać solidne przygotowanie intelektualne, zwłaszcza filozoficzne i teologiczne, aby móc skutecznie, i w prawdzie, innych prowadzić do poznania Prawdy, do czego jest powołany przez samego Chrystusa, Dobrego Pasterza.

• Details
• Contents