Aristotel kao istoričar filozofije
Aristotle as a historian of philosophy

Summary/Abstract: Tokom dvadesetog veka, ali i u prvim decenijama dvadeset prvog veka, iskristalisale su se najmanje dve struje kada je u pitanju Aristotelovo poimanje presokratovaca. Prva, sa znatno većim brojem pristalica i sasvim u skladu s dominantno skeptičkim duhom epohe, najčešće se bespoštedno obrušavala na najveće autoritete prošlosti, pa tako ni Stagiranin nije više bio bespogovorno priznat kao klasični helenski filozof koji je u svom bogatom opusu sabrao i sublimirao sav dotadašnji razvoj filozofske misli. Drugačije rečeno, dovo-đena je u sumnju čuvena teza da je Aristotelova filozofska recepcija, koja je smatrana kulminacijom jedinstvenog razvojnog puta filozofije u IV veku pre n.e., kao takva obuhvatala u sebi i principe svih ranijih filozofija. Pod vidom naučničke "neutralnosti" i "objektivnosti", fragmentarnom i na momente suptilnom analizom Aristotelovih spisa, otkrivane su "očite greške" i "brojne manjkavosti" u njima. Tvrdilo se, štaviše, da doksografija, koja je polazila od Stagiranina, ne samo da nije sačuvala učenja starih mislilaca u njihovom izvornom obliku, nego je i ono što je do tada bilo sačuvano dodatno izvitoperila. Zato, da bi se nanovo otkrila zamagljena izvorna bit grčke filozofije i dobila kao mogućnost duhovnog života za savremeno doba, preporučivalo se potpuno destruisanje klasične "sokratovske" filozofije i tradicionalnog gledanja na nju.

• Details
• Contents