Przestrzeń i miejsce - refleksje w kontekście edukacji włączającej
Space and Place – Reflections in the Context of Inclusive Education

Summary/Abstract: The concept of space and place is currently experiencing a renaissance in the discourse of social sciences and humanities. Their understanding, interdependence, and significance for the processes of individual and social (group) development of students—particularly within the social and cultural dimensions of space—appear crucial in planning changes to the educational space of inclusive schools. The premise of inclusive education is to provide the highest quality education for all students. This indirectly implies that many aspects of schools must change since their existing structure has not facilitated this goal. Schools must change not only because they include students with disabilities, for instance, but because their current form is inadequate for any student. Hence, this proposal calls for reflection and literary analyses that incorporate understandings of the concepts of space and place drawn from philosophy, sociology, and pedagogy to provide arguments for what and why changes are necessary, how to identify patterns, and how to respond to them. The text emphasizes the social dimension of space, its relational nature, and its perception as a "nurturing place”, or space understood as a framework for building a community where everyone belongs and contributes. The context of inclusive education in considerations of space and place also invites reflection on the purist perception of individualization in working with students (especially those with disabilities or developmental disorders) as a prerequisite for the success of all initiatives. Can such an approach enable the creation of a shared space, and what role will the student play in this process? Pojęcie przestrzeni i miejsca przeżywa współcześnie swój renesans w dyskursie nauk społecznych i humanistycznych. Ich rozumienie, współzależność, ale także znaczenie dla procesów indywidualnego i społecznego (grupowego) rozwoju uczniów, szczególnie w społecznym i kulturowym wymiarze przestrzeni, wydaje się nie do przecenienia w planowaniu zmian przestrzeni edukacyjnej szkoły włączającej. Założeniem edukacji włączającej jest edukacja najwyższej jakości dla wszystkich uczniów. Oznacza to pośrednio, że w szkole wiele musi zmienić się, skoro dotychczasowy jej charakter tego nie umożliwił. Szkoła musi się zmienić nie tylko dlatego, że są/pojawiają się w niej uczniowie, np. z niepełnosprawnością, ale dlatego, że jej obecna wersja nie jest tak naprawdę dobra dla żadnego ucznia. Stąd propozycja refleksji i literaturowych analiz obejmujących rozumienie pojęć przestrzeń i miejsce czerpanych z filozofii, socjologii i pedagogiki, by dać argumenty co i dlaczego zmieniać, jak rozpoznawać prawidłowości oraz jak na nie reagować. Tekst odnosi się społecznego wymiaru przestrzeni, do jej relacyjnego charakteru, postrzegania jej jako „miejsca wychowującego”, czy przestrzeni pojmowanej w kategorii budowania wspólnoty, w której wszyscy się odnajdują i wszyscy ją budują. Kontekst edukacji włączającej w rozważaniach nad przestrzenią i miejscem skłania również do refleksji nad purystycznym postrzeganiem indywidualizacji w pracy z uczniem (zwłaszcza z niepełnosprawnością, z zaburzeniami w rozwoju) jako warunku powodzenia wszelkich działań. Czy przy takim założeniu możliwe będzie budowanie wspólnej przestrzeń i jaka rola zostanie w tym procesie przypisana uczniowi?

• Details
• Contents