Excreta. Psychoanaliza jako koprofania
Excreta. Psychoanalysis is very coprofan

Summary/Abstract: Artykuł podejmuje kwestię wątku obecnego w dyskursie psychoanalitycznym niemal od momentu jego powstania (ściślej od Trzech rozpraw z teorii seksualnej Sigmunda Freuda w roku 1905), a zatem istotowo z nim sprzęgniętego: obrazowania tego, co wyparte (a co jednocześnie domaga się zaistnienia w relacji terapeutycznej), poprzez figurę wydalin ciała. Proponowana w artykule metafora koprofanii — dosłownie: „objawiania się kału” — odsyła do dokonującego się w procesie analitycznym wprowadzania wypartego, a więc obłożonego wizualną anatemą, w sferę widzialności. Jeśli analiza ma się toczyć, terapeuta, a za nim pacjent, muszą istnienie „fekaliów” zauważyć, nadać im znaczenie, zająć wobec nich określoną pozycję, a czasem — pozwolić im działać. Stąd tekst jest jednocześnie próbą opisu doświadczenia terapeutycznego jako konfrontacji z własnymi „ekskrementami” oraz jako procesem „endorcyzmu” (integrowania wypartego, zamiast usuwania go z systemu, jak ma to miejsce w egzorcyzmie).

• Details
• Contents