In memoriam Michalina Kmiecik 1987–2022
In memoriam Michalina Kmiecik 1987–2022

Summary/Abstract: Była obdarowana licznymi talentami, umiejętnościami, wspaniałymi dyspozycjami intelektu. Hojne dary – nadal, wciąż – prześwitują poprzez to, co napisała o literaturze, sztuce, awangardzie. Spróbuję te dary (zapewne: nie wszystkie) powyliczać. Ostra, żywa, krytyczna inteligencja i wyobraźnia. Ale też: erudycyjno- -bibliograficzna rzetelność, dociekliwość, filologiczna akrybia. Wrażliwość na ludzki, osobisty wymiar literatury, na jej związki z cierpiącym ciałem i obolałą świadomością. A zarazem: akademicka dyscyplina myślenia, klarowna kompozycja wywodu, terminologiczny profesjonalizm. Świetny słuch czy dotyk lekturowy, który odświeża kontakt z czytanym tekstem, sprawiając, że widzialny, słyszalny, namacalny staje się drobny rys komentowanego utworu, jakaś modulacja linii intonacyjnej, jakiś aspekt materialnego ukształtowania autografu. A jednocześnie: wysoka kultura literaturoznawczego myślenia, sprawność w definiowaniu, w ekstrapolowaniu, w metodologicznej refleksji. To wszystko – na różne sposoby, w rozmaitych konfiguracjach i proporcjach – wyraziło się i wyraża w jej literaturoznawczych pracach, w dwóch książkach oraz w szkicach rozproszonych. Takich jak artykuł Zapiski Aleksandra Wata z Kaiser Hospital – fragmenty autobiografii heterotopicznej, opublikowany w „Wielogłosie” z roku 2017 (nr 31).

• Details
• Contents