Pozorište ili o k(r)uženju otrova
Theatre or about the poison circulation

Summary/Abstract: Pandemija virusa SARS-CoV-2 ili “korona”, čiji talasi, po svemu sudeći, postepeno jenjavaju širom severne hemisfere, bacila je novo, uznemirujuće svetlo na sve materijalne i duhovne aspekte savremene civilizacije, a samim tim i na pozorište. Kada se – i ako – globalni vrtlog koji je ova pandemija izazvala okonča povratkom na (pretpostavljenu) normalnost, ostaviće nam u nasleđe, među brojnim kontroverzama, i niz pitanja koja se tiču odnosa zarazne bolesti i pozorišta. S jedne strane, da li, i na koji način, fenomen epidemije može poslužiti pozorištu kao tematski ili simbolički ključ za relevantna, autentična uobličavanja problematike modernog čoveka i njegovog društvenog okruženja? Ne manje važna jeste, međutim, druga, komplementarna nedoumica. S obzirom na to da je neposredno, čulno zajedništvo nužni preduslov emocionalne i duhovne razmene između izvođača i gledalaca, da li će – uprkos našem oholom pouzdanju u suverenost moderne medicine – pojava novih, globalnih pandemija, koje svaki međuljudski kontakt opterećuju rizikom smrtonosnog ishoda, suštinski ograničiti, ili čak sasvim dovesti u pitanje i samu mogućnost pozorišnog čina?

• Details
• Contents