Definicja podejrzanego i oskarżonego a konstytucyjne prawo do obrony
Definition of suspect and defendant, and constitutional right to defence

Summary/Abstract: Autor analizuje zasięg prawa do obrony w aspekcie czasu jego obowiązywania w kontekście przepisów Konstytucji RP, wiążących Polskę umów międzynarodowych oraz regulacji ustawowych, dochodząc do wniosku, iż Konstytucja RP zapewnia prawo do obrony już od momentu podjęcia przez organy ścigania jakiejkolwiek czynności o charakterze dochodzeniowo-śledczym względem danej osoby, nawet w przypadku braku ich wiedzy o tej okoliczności. Rozważania zmierzają do konkluzji, że art. 6 k.p.k. w zw. z art. 71 § 3 k.p.k. w zakresie, w jakim gwarantują prawo do obrony dopiero od momentu uzyskania statusu co najmniej podejrzanego, oraz art. 233 § 1a k.k. w zw. z art. 233 § 3 k.k. w zakresie, w jakim przewidują karalność faktycznego sprawcy przestępstwa za składanie fałszywych zeznań co do okoliczności dotyczących tego czynu mających wpływ na jego odpowiedzialność karnoprawną, są niezgodne z art. 42 ust. 2 Konstytucji RP. Autor neguje dotychczas prezentowane koncepcje wykładni przepisów gwarantujących prawo do obrony, zapewniających ich zgodność z Konstytucją RP, jako odbiegające od zasad wykładni tekstów prawnych, jednocześnie postulując stwierdzenie ich niekonstytucyjności przez Trybunał Konstytucyjny w przewidzianym do tego trybie oraz rezygnację przez ustawodawcę z obowiązującej w polskim procesie karnym formalnej definicji podejrzanego i modelu jego desygnowania w drodze wydania postanowienia o przedstawieniu zarzutów, na rzecz przyjęcia materialnej definicji, gdzie charakter konstytutywny miałoby podjęcie czynność operacyjno-śledczych wobec określonej osoby, nawet w przypadku braku wiedzy organu o tej okoliczności.The author analyzes the scope of the right to defence in terms of its duration in the context of the concluding that the Polish Constitution provides the right to defence from the moment of taking any investigation activities by the law enforcement agencies against a person, even in case of lack of knowledge by that person of such facts. Considerations are concluded by stating the incompatibility of Art. 6 of Polish Code of Criminal Procedure (k.p.k.) in conjunction with Art. 71 § 3 k.p.k to the extent to which they guarantee the right to defence only after obtaining the status of a suspect, and Art. 233 § 1a of Polish Criminal Code (k.k.) in conjunction with Art. 233 § 3 k.k. to the extent to which they respectively punish the perpetrator of the crime for false testimony concerning the circumstances of the committed crime, with Art. 42 (2) of the Polish Constitution. Author denies previously presented concepts of interpretation of the provisions guaranteeing the right to defence, which were aimed at ensuring their compliance with the Polish Constitution, as departing from the principles of interpretation of legal texts. Author postulates also that the unconstitutionality of these regulations should be declared by the Constitutional Tribunal within the proper mode, as well that the legislator should resign from the usage of formal definition of a suspect on behalf of its material definition.provisions of the Polish Constitution, binding international agreements, and statutory regulations,

• Details
• Contents