Napłakać się z Chopinem. Stefana Witwickiego śpiew przez łzy
Napłakać się z Chopinem. Stefana Witwickiego śpiew przez łzy

Summary/Abstract: The article focuses on the artistic collaboration of the Romantic poet Stefan Witwicki with Frederic Chopin. Chopin’s compositions called {Polish Songs} (op.74) are the most noteworthy example of the correspondence of music and literature in Polish Romanticism. The first seven songs inspired by Witwicki’s lyrics were created between 1828 and 1831 (the composer, however, had never played them during his concerts). The fact that Chopin’s songs combine both the sentimental and the insurgent tradition is essential for the understanding of the compositions. The interpretation of the selected poems by Witwicki shows that one can distinguish at least three types of nostalgia present in his works. They are as follows: nostalgic love, the nostalgic feeling connected with the collapse of the November Uprising and nostalgia caused by parting with family. It was observed that Chopin and Witwicki easily succumbed to the feeling of nostalgia. Witwicki dedicated his {Pastoral Songs} to Chopin in 1830 and the composer began to write music for ten of Witwicki’s songs. His first composition was called The Wish. After leaving Warsaw, Chopin continued his work and composed {A Fickle Maid, The Messenger, The Warrior, Drinking Song, Witchcraft}. Other songs such as {Troubled Waters, The Bridesgroom Return, The Ring}, and {Spring} were written in Paris in the years 1838 – 1840. Witwicki’s death in 1847 came as a great shock for Chopin, he often complained about his loneliness. The close relationship to Chopin and Witwicki manifested itself not only in their artistic collaboration but also in their private lives. Tematem artykułu jest współpraca artystyczna poety romantycznego, Stefana Witwickiego z Fryderykiem Chopinem, którego kompozycje, ułożone w cyklu Pieśni i piosnek (op.74), stanowią najbardziej oryginalne świadectwo romantycznej korespondencji muzyki i literatury w polskiej sztuce romantycznej, W latach 1828-1831 powstało pierwszych siedem pieśni do słów Witwickiego, kompozytor nigdy ich jednak nie wprowadził do repertuaru koncertowego. W pieśniach Chopina łączą się dwa równoległe nurty: tradycja sentymentalna oraz powstańcza. Interpretacja wybranych utworów cyklu Piosenek sielskich Witwickiego pozwala wyłonić trzy perspektywy nostalgii ukrytej w tych utworach, kreowanej na emocjach związanych z miłosnymi uniesieniami, dramatem powstania listopadowego oraz rozstania z ojczyzną i rodziną. Chopin i Witwicki nierzadko ulegali stanom łzawych nostalgii lub egzaltacji. Egzemplarz zbioru Piosenek sielskich, z których dziesięć zostało zilustrowanych muzycznie przez Chopina Witwicki zadedykował Chopinowi 5 września 1830 r. Pracę rozpoczął od słynnego Życzenia, a po wyjeździe z Warszawy, skomponował utwory: Gdzie lubi, Poseł, Wojak, Hulanka, Czary. Pozostałe pieśni: Smutna rzeka, Narzeczony, Pierścień, Wiosna, zostały napisane w okresie paryskim, w latach 1831-1838. Śmierć Witwickiego w 1847 r. Chopin odczuł bardzo boleśnie. O swym „duchowym sieroctwie” wspominał w liście do Fontany. Zatem Chopinowska deklaracja „napłakania się” z Witwickim została zrealizowana nie tylko w twórczości artystycznej, lecz również w życiu prywatnym.

• Details
• Contents