Rejowe dykteryjki i kulturowe odsłanianie reformacyjnego dyskursu
Rejów anecdotes and cultural unfolding of the Reformation discourse

Summary/Abstract: Ostrożnie zapowiadany na początku lat 70. ubiegłego stulecia zmierzch wielkich narracji historycznych stał się na przestrzeni ostatnich co najmniej dwóch dekad zjawiskiem, które określa jeśli nie dominujący, to z pewnością wysoce eksponowany nurt we współczesnej humanistyce. W następstwie owego zwrotu, którego w mojej ocenie – bodaj najbardziej wyrazistą egzemplifi kacją pozostaje klasyczna dziś książka Carlo Ginzburga Il formaggio e i vermi z 1976 roku1, dotychczas marginalizowane w historiografi i zjawiska stały się nie tylko wyodrębnionymi, ale nade wszystko samodzielnymi i poznawczo atrakcyjnymi zagadnieniami badawczymi. Dzięki rosnącemu w tym okresie zainteresowaniu historią kulturową ramy dostępnej nam wiedzy o wczesnej nowożytności zostały rozsadzone nie tyle w horyzoncie wertykalnym, czyli w przedmiocie tego, co niskie i wysokie (wertykalność bowiem wciąż zakłada „przedkulturową”, by tak rzec, pierwotną hierarchię tego, co badawczo mniej lub bardziej wartościowe, a więc raczej ocenę dostępnej wiedzy niż jej zdobywanie i rozszerzanie), co raczej w wymiarze horyzontalnym, czyli na boki, a więc w odpowiedzi na rodzącą się świadomość pomijania lub wręcz rozmyślnego eliminowania z badawczego pola widzenia pewnych zjawisk jako nielicujących z tzw. kulturą wysoką i jej klasycznymi miarami.

• Details
• Contents