W służbie mojej Małej Ojczyźnie Tarnopolem zwanej (fragmenty: 1956-1986)
In the service of my little homeland called Ternopil (excerpts: 1956-1986)

Summary/Abstract: W najczarniejszych chwilach w łagrze za kręgiem polarnym, kiedy szukałem jakiegoś wsparcia, rąbka nadziei, błądziłem myślą po krainie dzieciństwa i młodości spędzonych w Tarnopolu, przyrzekając sobie, że gdy wyjdę na wolność, muszę coś zrobićdla mego miasta, dla Tarnopola. Na spełnienie tego „votum” trzeba było poczekać. Przyszła wolność, potem „turystyka” żołnierska, wojna powietrzna i jeszcze przed jej zakończeniem gorycz utraconego w Jałcie raju, emigracja polityczna na drugą półkulę i przyjazd, a nie powrót, do kraju w roku 1956. Nie był to jeszcze czas na refleksje, na zrealizowanie powziętego kiedyś zamiaru. Myśl ta drzemała we mnie i od czasu do czasu przebijała się na powierzchnię świadomości przy różnych okazjach. Ledwie dotknąłem ojczystej ziemi stopą w Gdańsku, zaraz wyszedł mi naprzeciw Tarnopol w osobie Kaziury2, czekającej na mnie w gdańskim „Domu Reemigranta” (tak! tak! taką nazwę wymyślili aparatczykowie dla takich jak ja „wracających” do kraju).

• Details
• Contents